Από το Βιβλίο: «Όσιος Δαβίδ: Έκδοση Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ, Λίμνη Ευβοίας 1996».

1.Ένα μεγάλο θαύμα.

Όταν κάποτε ο Όσιος Δαβίδ χρειάστηκε να περάσει από την Αταλάντη στις Ροβιές της Β. Ευβοίας, παρακάλεσε εκεί ένα βαρκάρη να τον περάσει απέναντι. Ο βαρκάρης τον είδε ρακένδυτο και αρνήθηκε.

Ο Όσιος χωρίς να γογγύσει έβγαλε το τριμμένο ράσο του , το άπλωσε πάνω στο νερό της θάλασσας, έκανε το σημείο του Σταυρού, προσευχήθηκε και ανέβηκε επάνω του και ώ του θαύματος, άρχισε να ταξιδεύει!

Βλέποντας ο βαρκάρης τον Όσιο να ταξιδεύει επάνω στο ράσο του μονολόγησε: «Να, αυτός είναι ο καλόγερος, που είπε να τον πάρω. Αυτός είναι άγιος!». Και άρχισε αμέσως να φωνάζει από μακριά: «έλα παππού μου να σε πάρω, έλα…». Ο Άγιος άκουσε την φωνή του βαρκάρη, τον ευλόγησε και συνέχισε να ταξιδεύει με τον θαυμαστό αυτό τρόπο. (σ. 21).



2. Και άλλο μεγάλο θαύμα.

Επειδή ο Όσιος Δαβίδ δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα, για να κτίσει το Μοναστήρι του έφυγε να κάνει εράνους (τη λεγόμενη «λογία»). Έφθασε μέχρι και τη Ρωσία, όπου οι Χριστιανοί του πρόσφεραν πολλά χρήματα και άλλα πολύτιμα δώρα. Πως όμως θα μετέφερε ο Όσιος τόσο χρήμα και δώρα από τη Ρωσία στην Εύβοια;

Ιδού τι τον φώτισε ο Θεός και έκανε. Κούφωσε ένα μεγάλο κούτσουρο, σφράγισε μέσα σ’ αυτό τα χρήματα και τα δώρα, έκανε το σημείο του Σταυρού, έριξε το κούτσουρο με το θησαυρό σ’ ένα ποτάμι της Ρωσίας, προσευχήθηκε και στο τέλος είπε: «Έως ότου φθάσω στο νησί της Εύβοιας, να φθάσει και το κούτσουρο με το θησαυρό στην παραλία των Ροβιών».

Πράγματι, όταν μετά από καιρό ο Όσιος Δαβίδ επέστρεψε από τη Ρωσία και έφθασε στις Ροβιές, είδε το κούτσουρο με το θησαυρό να τον περιμένει στην παραλία. Μάλιστα οι κάτοικοι εκεί, που πρώτη τους φορά έβλεπαν ένα τέτοιο ξύλο, προσπαθούσαν με τα τσεκούρια τους να το ανοίξουν. Μάταια όμως, γιατί τα τσεκούρια στράβωναν ή έσπαγαν και εκείνο δεν άνοιγε.

Τους πλησίασε ο Άγιος και τους είπε: «Τι κάνετε εκεί, ανόητοι είστε; Που πάτε ν’ ανοίξετε αυτό το κούτσουρο; Το ξύλο αυτό περιέχει θησαυρό, με τον οποίο θα κτίσω το Μοναστήρι προς δόξαν της Μεταμορφώσεως του Δεσπότου μας Χριστού». (σ 23)

«Ἔχασες κάτι, μήν λυπᾶσαι. Βρῆκες, μήν χαίρεσαι ὑπερβολικά ἀλλά πάντα νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό….»

 

Ἁγίου Σεραφείμ τῆς Βίριτσα

 Μιά μέρα στό σπίτι του μπῆκε ληστής, ὁ ὁποῖος πῆρε ὅτι πιό πολύτιμο ὑπῆρχε καί τά ἔβαλε μέσα σ᾿ ἕνα σάκο. Καθώς ἔβγαινε ἀπό τό σπίτι ὁ σάκος ἄνοιξε καί ὅλο τό περιεχόμενο του ἔπεσε κάτω στό δρόμο. Ὁ ληστής ἄρχισε βιαστικά νά μαζεύει τά πράγματα. Ἐκείνη τήν ὥρα γύρισε ὁ Βασίλειος (π. Σεραφείμ τῆς Βίριτσα). Πλησίασε τόν κακοῦργο καί ἄρχισε νά τόν βοηθᾶ.

Ὅταν τά μάζεψαν ὅλα ὁ Βασίλειος τοῦ ἔδωσε τό σάκο καί τόν ἄφησε νά φύγει. Ἀργότερα ἔλεγε ὅτι ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀκυρώθηκε, ἐπειδή δέν τά ἔκλεψε ἀλλά τοῦ τά ἔκαναν δῶρο.

Ὁ πατήρ Σεραφείμ συχνά ἔλεγε στά πνευματικά του παιδιά:

«Ἔχασες κάτι, μήν λυπᾶσαι.

Βρῆκες, μήν χαίρεσαι ὑπερβολικά ἀλλά πάντα νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό….»

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

 Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας

Βίος καί θαύματα – Προφητεῖες”

Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν. 

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

««Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν…….»

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα

Ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ τελοῦσε εὐχέλαια καί ἁγιασμούς, μετά τό τέλος τῆς ἀκολουθίας, ἔκανε γιά ὅλους κοινό τραπέζι. Πρίν ἀρχίσει τό φαγητό ὁ Γέροντας μόνος του ἔκοβε τό ψωμί καί ἔδινε στόν καθένα ἀπό ἕνα κομμάτι. Ἐπίσης μαζί μέ τό ψωμί ἔδινε στόν καθένα ἀπό τρία κομμάτια ζάχαρι. Δίνοντάς τα στόν ἄνθρωπο τόν εὐλογοῦσε ταυτόχρονα. Στούς ἀρρώστους ὁ Γέροντας ἔδινε πρόσφορα τά ὁποῖα τρώγοντας οἱ ἄνθρωποι γίνονταν καλά.
Ὁ πατήρ Σεραφείμ ἔλεγε συχνά:«Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν ἀρχίσουμε τό φαγητό μας καί δέν ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά τό εὐλογήσει. Παλιά οἱ ἄνθρωποι, ὅλα πού ἔκαναν, τά ἔκαναν μέ προσευχή· προσεύχονταν ὅταν ὄργωναν τήν γῆ, στήν σπορά προσεύχονταν, προσεύχονταν καί ὅταν θέριζαν τούς καρπούς. Ἐμεῖς σήμερα δέν γνωρίζουμε ποιοί παράγουν αὐτά πού τρῶμε καί πολλές φορές δέν ξέρουμε ποιοί μαγειρεύουν τό φαγητό μας. Μπορεῖ αὐτοί νά βρίζουν καί νά βλασφημοῦν, ὅταν τό μαγειρεύουν, γι᾿ αὐτό καλό θά ἦταν πρίν φᾶμε τό φαγητό μας νά ρίξουμε πάνω του λίγο ἁγιασμό. 
Ὅλα αὐτά πού χρησιμοποιοῦμε γιά τροφή εἶναι δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Μέσω αὐτῶν ὅλη ἡ φύση καί ὁ νοητός κόσμος τῶν ἀγγέλων διακονοῦν τόν ἄνθρωπο. Γι᾿ αὐτό κάθε φορά, ὅταν καθόμαστε γιά νά φᾶμε, πρέπει νά προσευχόμαστε μέ πολλή ἐπιμέλεια…..».
συνεχίζεται….

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησίας”
Σεραφείμ τῆς Βίριτσα
“Βίος – Θαύματα – Προφητεῖες
Τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Εὐχαριστοῦμε θερμα τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Στούς δύσκολους καιρούς θά ὑπάρχει τρόπος κάποιος νά σωθεῖ: «Ἐκεῖνος πού θά ἀσκηθεῖ στήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ…»

 

«…Η υπερηφάνεια και το µίσος µπορούν να νικηθούν µόνο µε τις αντίθετες αυτών αρετές, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη, οι οποίες προσελκύουν την παντοδύναµη χάρη του Θεού…».

Ο γέροντας για την γεµάτη αυτοθυσία αγάπη του προς όλους είχε µετάσχει πολλών θείων θεωριών και αρπαγών: Έλεγε χαρακτηριστικά: «…Εκεί είναι πολύ ωραία. Αχ, να ξέρατε µόνο τι ωραία πού είναι εκεί…».

Προσπαθούσε αλλά δεν κατάφερνε να κρυφτεί, η χάρη του Θεού τον «πρόδιδε», όπως δείχνει και το επόµενο περιστατικό.

 Συµβούλευε ο γέροντας: «Με όλη σας την καρδιά αγαπήστε τον Κύριο µας Ιησού Χριστό… Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει τρόπος κάποιος να σωθεί: Εκείνος που θα ασκηθεί στην ευχή του Ιησού (την αδιάλειπτη επίκληση “Κύριε Ιησού Χριστέ -Υιέ του Θεού- ελέησόν µε”, ως και το “Υπεραγία Θεοτόκε σώσον µε” -ΛΜ∆), ανερχόµενος πνευµατικά από τη συχνή επίκληση του ονόµατος του Υιού του Θεού µε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός και θα σωθεί».

Στους ανθρώπους που είχαν δυσκολίες και προβλήµατα στις διαπροσωπικές σχέσεις τους κι ένιωθαν µίσος ή πικρία προς τους εχθρούς τους, έλεγε: «Θα πρέπει να προσευχόµαστε πάντα για τους εχθρούς µας. Ας µας συκοφαντούν οι άλλοι, ας λένε άσχηµα λόγια για µας. Εµείς να συγχωρούµε και να προσπαθούµε να τα κάνουµε όλα καλά… Πάντα να ευχαριστούµε τον Κύριο για όλα, ακόµη και για τις δοκιµασίες και τις θλίψεις».

Σ’ όσους είχαν αδικήσει κάποιον, τόνιζε και πάλι την ανάγκη της προσευχής: «Να προσευχόµαστε για όσους µε οποιονδήποτε τρόπο αδικήσαµε. Τουλάχιστον µια φορά στη ζωή µας, πρέπει ν’ ανάψουµε ένα κερί για όσους προσβάλαµε, απατήσαµε, κλέψαµε ή χρωστούσαµε και δεν επιστρέψαµε τα χρέη µας».

«… Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία… Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του και ήταν σε ζωντανή επαφή µε τον Ουρανό… Ο αληθινός διαφωτισµός είναι ο διαφωτισµός της ψυχής µε το φως της Ορθοδοξίας».

Από τον στάρετς Σεραφείµ της Βύριτσα (1866-1949)

Ο στάρετς Σεραφείµ της Βύριτσα, έκδοση Β΄ «ΑΚΡΙΤΑΣ»

πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_233.html#more

Ὅσιος Σεραφείμ τῆς Βύριτσα – Κοντά στούς πονεμένους ἀνθρώπους

 hristospanagia5

Μέχρι την τελευταία του πνοή ο άγιος Σεραφείμ, ο φιλόστοργος αυτός γέροντας της Βύριτσα (1866–1949), στάθηκε με απέραντη αγάπη στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου έβλεπε καθαρά και ακατάπαυστα τον «ελάχιστο αδελφό του Ιησού» (πρβλ. Ματθ. 25, 40 και 45), σύμφωνα και με τον περίφημο λόγο του αββά Απολλώ: «Είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο και τον Θεό σου» (βλ. «Το Γεροντικόν», εκδ. «Αστήρ», 1970, σελ. 20-21). Όλοι οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» (πρβλ. Ματθ. 11, 28) έβρισκαν κοντά του ανάπαυση. Για όλους είχε έτοιμο τον καλό, τον παρηγορητικό και παραμυθητικό λόγο. Άλλοι έβρισκαν απάντηση στα δυσεπίλυτα προβλήματά τους. Σ’ άλλους άνοιγε δρόμους, εκεί που τα πάντα ήταν κλειστά. Σ’ άλλους, με τη χάρη του Θεού, προέβλεπε τη μελλοντική τους πορεία και τους νουθετούσε κατάλληλα. Άλλοι έβρισκαν τη γιατρειά από ανίατες αρρώστιες. Άλλους τους βοηθούσε να βρουν σπίτι, γιατί υπήρχε τότε τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα και οι άνθρωποι έφταναν σε απόγνωση. Ο κατάλογος των ευεργετημένων από το γέροντα είναι μακρύς. Οι επόμενες μαρτυρίες προέρχονται απ’ αυτή την τελευταία περίοδο της ζωής του.

Η Λιουμπώφ Νικολάγιεβνα Σπυριντόβνα κληρονόμησε από τον π. Σεραφείμ τη βαθιά πίστη και την αγάπη στον Θεό. Για χρόνια διακονούσε στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι και, σαν μια άλλη Προφήτιδα Άννα, «δεν απομακρυνόταν από το ναό, λατρεύοντας το Θεό με νηστείες και δεήσεις, νύχτα και μέρα» (Λουκ. 2, 37). Όλοι εκεί τη γνωρίζουν και την αγαπούν. Χαίρονται να την ακούνε να μιλάει και με πολλή ταπείνωση να επαναλαμβάνει:

–Δεν κρίνω ποτέ κανένα! Θεός φυλάξοι! Εγώ η ίδια είμαι τόσο χάλια, τόσο χάλια!

Οι μαρτυρίες που μας καταθέτει για τον στάρετς Σεραφείμ, τόσο αυτή η ίδια όσο και πολλοί άλλοι στη θέση της, είναι πολύ σημαντικές και τα περιστατικά εξίσου πολύ συγκλονιστικά:

[1] «Με σώσατε από βέβαιο θάνατο»

Οι άνθρωποι που επισκέπτονταν τακτικά τον π. Σεραφείμ ήξεραν καλά ο ένας τον άλλον σε προσωπικό επίπεδο, γιατί κατά καιρούς τύχαινε να περιμένουν πολλή ώρα για να μπουν στο κελί του στάρετς. Εκεί αντάλλαζαν τις εντυπώσεις τους από τις συναντήσεις τους με τον στάρετς και μιλούσαν για τα θαυμαστά χαρίσματά του.

Κάποτε ήταν ένα νεαρό ζευγάρι, το οποίο ο στάρετς το είχε βοηθήσει με τις προσευχές του, όταν ως νεόνυμφοι αντιμετώπιζαν μεγάλο πρόβλημα. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα είχαν φέρει στον γέροντα, σε ένδειξη σεβασμού προς αυτόν, 1.000 ρούβλια. Τότε αυτά ήταν πολλά χρήματα. Ο π. Σεραφείμ δεν δέχτηκε τα χρήματα, αλλά τους είπε να τα δώσουν στον πρώτο τυχόντα που θα συναντούσαν πηγαίνοντας προς το σταθμό.

 

Ο πρώτος αυτός τυχών, όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας μεθυσμένος άνδρας. Η νεαρή γυναίκα κοίταξε απορημένη τον άνδρα της και ρώτησε:

–Τι να κάνουμε;…

Ο άνδρας της, όμως, της απάντησε ατάραχος:

–Κάνε όπως είπε ο γέροντας!…

Μόλις έδωσαν τα χρήματα αυτά στον άνδρα, αμέσως σαν να ξεμέθυσε αυτός και τους είπε:

–Καλοί μου άνθρωποι! Πώς να σας το ανταποδώσω! Με σώσατε από βέβαιο θάνατο!

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα (ποίημα)

Ποίημα τοῦ Γέροντα πού τό ἔγραψε τό 1946· 
 

Δόξα τῷΘεῷ καί Κύριῳ!

Ψάλε πνεῦμα μου μέ χαρά,

Ἡ καρδιά μου ποθεῖ τό ναό σου τόν ἅγιο

Ὅπου εἶναι ὁ Γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς!

Εἶσαι ἡ ζωή μου ἡ μόνη ἐλπίδα,

Μέ ζωποιεῖς στίς θλίψεις καί τίς ἀσθένειές μου.

Νά εἶσαι πάνα γιά μένα χαρά, σκέπη καί ἐλπίδα,

Παραδίδω στά χέρια Σου ὅλη μου τήν ζωή.

Ὤ, ὡραιότατε Σωτῆρα μου,

Δωσ᾿  μου τήν χάρη Σου!

Εἶσαι θαυμαστός φύλακας τῆς ζωῆς μου,

Καλός μου πατέρας καί τρυφερή μου μητέρα.

Θαυμάζω τήν ἐπουράνια δόξα Σου,

Μακριά ἡ ματαιότητα αὐτοῦ τοῦ γήινου κόσμου!

Τό πνεῦμα μοῦ καί ἡ καρδιά μόνο ἕνα πράγμα ποθοῦν

Τήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ τήν ὀμορφιά της...

Ἐκεῖ στούς οὐρανούς οἱ χοροί τῶν ἁγίων

Οἱ μυριάδες τῶν ἀγγέλων

 Ψάλλουν μέ ἕνα στόμα τόν ὡραῖο ὕμνο

«Ἅγιος, Ἅγιος,  Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ!»

Ἐσύ εἶσαι ἡ χαρά τῆς καρδιᾶς μου.

Ἡ ψυχή μου βεβαρημένη μέ ἁμαρτίες τόν οὐρανό ποθεῖ

Ὅπου θά σταματήσουν οἱ θλίψεις καί οἱ ἀσθένειες.

Δόξα τῷ Θεῷ καί Κύριῳ!

Ψάλε πνεῦμα μου μέ χαρά,

ἡ καρδιά μου ποθεῖ τό ναό σου τόν Ἅγιο

Ὅπου εἶναι ὁ Γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς!

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησίας”

Σεραφείμ τῆς Βίριτσα

“Βίος – Θαύματα - Προφητεῖες

Τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα, ο διορατικός πνευματικός Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

Ο όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (κατά κόσμον Βασίλειος Μουράβιεφ του Νικολάου) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1866 στο χω­ριό Βαχρομέγκεβο της περιοχής Γιαροσλάβλ. Από παιδί ο Βασίλειος ποθούσε πολύ να γίνει μο­ναχός. Ένας διορατικός γέροντας τον συμβούλευσε να μείνει στον κόσμο, να κάνει οικογέ­νεια, να θρέψει τα παιδιά του και μετά μαζί με τη σύ­ζυγο να αφιερώσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής στην μοναχική άσκηση. Ο ίδιος ο πατήρ Σεραφείμ μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε αυτή την ιστορία, χωρίς όμως να κάνει γνωστό το όνομα του γέροντα.

Δέχθη­κε τα λόγια αυτά στην καρδιά του σαν να ήταν το θέ­λημα του Θεού και εργάσθηκε σε ένα εμπορικό κατάστημα στην Αγία Πετρούπολη που πολύ γρήγορα ο ιδιοκτήτης τον έκανε πρώτο βοηθό του. Μετά το γάμο του  ο ιδιοκτήτης του καταστήμα­τος, του έδωσε ένα αρκετά μεγάλο ποσό για να μπορέσει να ανοίξει δική του επιχείρηση. Ο Βασίλειος ασχολήθηκε με το εμπόριο γουναρι­κών και έγινε πολύ πλούσιος αλλά προσπαθούσε πάντα να κάνει το καλό και να βοηθά τους φτω­χούς και ανήμπορους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο μέ­ρος των εισοδημάτων του, το έδινε στα μοναστήρια, τις εκκλησίες και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα.  Λένε ότι επισκέφτηκε και το Άγιον Όρος. Πιθανώς τότε πήρε και την απόφαση να αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στον Θεό και στην διακονία του πλησίον.

Όταν ο Βασίλειος έφτασε τελικά στο σπίτι του κάλεσε τον κουρέα. Εκείνος όταν ήλθε τον παρακά­λεσε να καθίσει στην πολυθρόνα για να μπορέσει ν’ αρχίσει τη δουλειά του. Ο Βασίλειος όμως ήταν πολύ αναστατωμένος από μέσα του, περπατούσε συνέχεια. Ξαφνικά ο κουρέας έπεσε μπροστά του στα γόνα­τα και του εξομολογήθηκε ότι είχε στο νου του να τον σκοτώσει και να ληστέψει το σπίτι του. Ο Βασίλειος τον συγχώρη­σε και τον άφησε να φύγει, του είπε, όμως, ότι δεν θέ­λει να τον ξαναδεί.

Μετά απ’ αυτό το περιστατικό μοίρασε το μεγαλύ­τερο μέρος της περιουσίας του. Έκανε πλούσιες δω­ρεές στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι, στο γυναικείο μοναστήρι της Αναστάσεως του Κυ­ρίου στην Αγία Πετρούπολη και στο γυναικείο μονα­στήρι της Παναγίας των Ιβήρων.

Το Σεπτέμβριο του 1920 ο Βασίλειος Μουραβιόβ έγινε δόκιμος στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι. Και στις 16 (29) Οκτωβρίου του ιδίου έτους έγινε μοναχός με το όνομα Βαρνάβας. Την ίδια χρονιά στην γυναικεία μονή της Παναγίας των Ιβήρων της Αγίας Πετρούπολης έγινε μοναχή και η γυναίκα του, λαμβάνοντας στην κουρά το όνομα Χριστίνα.

Μετά από λίγο ο πατήρ Βαρνάβας χειροτονήθηκε διάκονος και στις 29 Αυγούστου του 1921, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 1927 ο πατήρ Βαρνάβας ενδύθηκε το μεγάλο σχήμα και μετονομάστηκε Σεραφείμ, προς τιμήν του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Τότε έγινε και πνευματι­κός της Λαύρας.  Ο διορατικός γέροντας της Λαύρας του αγίου Α­λεξάνδρου έγινε γρήγορα γνωστός μεταξύ των χρι­στιανών της Πετρούπολης. Ο πατήρ Σεραφείμ συνή­θως λειτουργούσε στο παρεκκλήσι της Αγίας Σκέπης του καθολικού ναού της Λαύρας και κάθε μέρα εξομολογούσε τον κόσμο. Πάντα τον περίμεναν οι άνθρω­ποι που ήθελαν να συζητήσουν μαζί του. Δεχόταν τους επισκέπτες και μέσα στο κελί του. Τα πνευματικά χαρίσματα του Γέροντα και το χά­ρισμά του να παρηγορεί τους ανθρώπους, τον έκαναν γνωστό και πέρα από την Αγία Πετρούπολη. Ο ίδιος ο πατήρ Σε­ραφείμ έλεγε το εξής για τον εαυτό του:-Είμαι η αποθήκη όπου μαζεύονται οι θλίψεις των ανθρώπων.

Νουθεσίες του πατρός Σεραφείμ της Βιρίτσα

·  «Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε  και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του».

·  «Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν’ ανάψουμε κερί γι’ αυτούς που προσβάλαμε, που απατήσαμε, που κλέψαμε κάτι, που χρωστούσαμε και δεν ξεχρεώσαμε».

·  Όταν κάποιοι παραπονιούνταν στον Γέροντα ότι τους συκοφαντούν, εκείνος έλεγε· «Ας λένε οι άλλοι για μας άσχημα λόγια. Εμείς να προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα καλά».

·  Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.

·  «Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί  ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν».

·  «Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που  θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».

·  Ο Γέροντας πολλές φορές έλεγε ότι πρέπει οπωσδήποτε ο χριστιανός να προσεύχεται για τους εχθρούς του. και πιο συγκεκριμένα έλεγε τα εξής· «Οπωσδήποτε να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας. Αν δεν προσευχόμαστε είναι σαν να ρίχνουμε πετρέλαιο στη φωτιά και η φλόγα γίνεται όλο και πιο μεγάλη… Πάντα να ευχαριστείς για όλα, ακόμα και για τις θλίψεις τον Κύριο και την Παναγία»…

·  «Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και α αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους  ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μια θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τους σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα  είναι πολύ πονηρός και θα είναι  πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».

·  Ο Γέροντας αγαπούσε πάρα πολύ την νεολαία. Τότε οι νέοι δεν πήγαιναν σχεδόν καθόλου στην εκκλησία και ο Γέροντας χαιρόταν πάρα πολύ, όταν αυτοί τον επισκέπτονταν. Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε ότι θα είναι πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής. Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει   σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιήσουν  τις επιθυμίες τους… Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα για την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ’ ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Θα πάνε οι νέοι προσκύνημα στους αγίου τόπους. Ωραία θα είναι εκείνη η εποχή. Το ό,τι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε βαθειά μετάνοια. Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρω σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της Εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά…

Πνευματική παρακαταθήκη του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα

Η πνευματική διαθήκη του Οσίου Σεραφείμ της Βίριτσα

Ο άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα(1866-1949) είναι ένας από τους περίπου 1200 αγίους τους οποίους ανακήρυξε η Αρχιερατική Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας. Η σύνοδος συνήλθε 13-16 Αυγούστου του 2000 στο ναό του Χριστού Σωτήρος στη Μόσχα.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ένα γράμμα που στάλθηκε από το πατέρα Σεραφείμ σ’ ένα πνευματικό του παιδί, επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στη φυλακή. Είναι ένας λόγος παρηγοριάς και νουθεσίας που ο Δημιουργός Θεός απευθύνει στην ψυχή του ανθρώπου.

Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου

Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου (ομιλεί για την ψυχή), και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα να σε εκπαιδεύσω.

Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι,

Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω.

Θέλω να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν

Από Μένα ήταν αυτό.

Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει.

Δε Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση; Και να, σε έβαλα σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλλον, στο σχολείο όπου διδάσκουν αυτό το μάθημα.

Το περιβάλλον σου, και αυτοί που ζουν γύρω σου, μόνο εκτελούν το θέλημά Μου. Έχει οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα, να ξέρεις ότι,

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα, Προφητείες

Δύο από της Προφητείες του Αγίου Πατρός ημών Σεραφείμ της Βίριτσα

«...θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε»

«...θα έλθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους...

Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα γιά την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ' ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Το ότι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια.

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Βίος του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ

Ο όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (κατά κόσμον Βασίλειος Μουραβιόβ του Νικολάου) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1866 (με το παλαιό ημερολόγιο) στο χω­ριό Παχρομέγεβο της περιοχής Ρίμπινσκ, νομού Γιαροσλάβλ. Οι γονείς του Νικόλαος και Χιονία ήταν αγρότες. Το παιδί βαπτίστηκε την 1 Απριλίου του 1866 στο ναό του Χριστού Σωτήρος του χωριού Σπάσσκογε , που βρισκόταν κοντά στο Βαχρομέγεβο. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Βασίλειος...

Μετά τον Βασίλειο στην οικογένεια Μουραβιόβ γεννήθηκαν δύο κορίτσια - η Ελισάβετ το έτος 1871 και η Ευδοκία το έτος 1875. Και τα δύο τους όμως πέ­θαναν πολύ σύντομα, δεν έζησαν ούτε από ένα χρόνο. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1876 πέθανε από φυματίωση ο πατέρας του Βασιλείου και το παιδί έμεινε με την μητέρα του, που και αυτή ήταν άρρωστη. Ο Κύριος όμως δεν άφησε τους δούλους του· μεταξύ των γειτό­νων βρέθηκε ένας καλός άνθρωπος που δούλευε ως βοηθός εμπόρου στην Αγία Πετρούπολη. Μαζί του ο Βασίλειος πήγε στην πρωτεύουσα όπου άρχισε να ερ­γάζεται και αυτός σ' ένα εμπορικό κατάστημα...

Από παιδί ο Βασίλειος ποθούσε πολύ να γίνει μο­ναχός. Μια μέρα αφού πήρε την άδεια από το αφεντικό του πήγε πρωί πρωί στην Λαύρα του αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι με σκοπό να μιλήσει με τον ηγούμενο. Επειδή ήταν νωρίς ο ηγούμενος δεν τον δέχθηκε και οι μοναχοί του πρότειναν να πάει να μιλήσει με έ­ναν γέροντα, μεγαλόσχημο μοναχό. Ο Βασίλειος γο­νάτισε μπροστά του και άρχισε να τον παρακαλά να τον πάρουν στο μοναστήρι για οποιαδήποτε δουλειά. Η απάντηση όμως του διορατικού αυτού γέροντα ή­ταν η εξής: να μείνει στον κόσμο, να κάνει οικογέ­νεια, να θρέψει τα παιδιά του και μετά μαζί με τη σύ­ζυγο να αφιερώσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής στην μοναχική άσκηση. Ο ίδιος ο πατήρ Σεραφείμ μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε αυτή την ιστορία, χωρίς όμως να κάνει γνωστό το όνομα του γέροντα.

Πράος και ταπεινός που ήταν, ο Βασίλειος, δέχθη­κε τα λόγια αυτά στην καρδιά του σαν να ήταν το θέ­λημα του Θεού και προσπαθούσε να εναρμονίσει την ζωή του στην κατεύθυνση που του έδωσε ο Κύριος μέ­σω του πιστού του δούλου.

Εργαζόμενος στο εμπορικό κατάστημα ο Βασί­λειος έμαθε μόνος του τα γράμματα, φανερώνοντας μεγάλη ικανότητα για την μάθηση. Στα δεκαέξι του χρόνια ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον έκανε βοηθό του και στα δεκαεφτά πρώτο διαχειριστή του καταστήματος, που ήταν πρώτος αμέσως μετά τον κα­ταστηματάρχη. Τότε ο μισθός του ανέβηκε μέχρι δώδεκα ρούβλια και όλα τα χρήματα ο Βασίλειος τα έ­στελνε στη μητέρα του.

Όσιος Σεραφείμ της Βιρίτσα: Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν’ ανάψουμε κερί γι’ αυτούς που…

   

 

 

 

Μερικές από τις σημαντικότερες πνευματικές νουθεσίες του Όσιου Σεραφείμ της Βιρίτσα

«Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του».

«Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν’ ανάψουμε κερί γι’ αυτούς που προσβάλαμε, που απατήσαμε, που κλέψαμε κάτι, που χρωστούσαμε και δεν ξεχρεώσαμε».

Όταν κάποιοι παραπονιούνταν στον Γέροντα ότι τους συκοφαντούν, εκείνος έλεγε· «Ας λένε οι άλλοι για μας άσχημα λόγια. Εμείς να προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα καλά».

Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.

«Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν».

«Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».