Γεννήθηκε στο Κρανίδι Ερμιονίδος και νωρίς φόρεσε το τίμιο του μοναχού ένδυμα στη μονή Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης. Αργότερα, για τελειότερη ζωή ήλθε στο αγιώνυμο όρος του Άθωνος, όπου χειροτονήθηκε διάκονος.
Μετά από καιρό επέστρεψε στη μονή της μετανοίας του με περισσότερο ένθεο ζήλο. Συμπατριώτες του στον ανταρτοπόλεμο τον συνέλαβαν, γιατί δεν τους ακολούθησε, και σιγά σιγά του έκοψαν με μαχαίρι τον λαιμό. Με σταθερότητα, πίστη και ανδρεία πορεύθηκε ο νεαρός διάκονος την ίδια οδό με τον συνώνυμο του πρωτοδιάκονο και πρωτομάρτυρα Στέφανο.
Την θερμή προσευχή του δεν έπαυσε έως την τελευταία στιγμή. Ο δήμιος του δέχθηκε ισχυρό νευρικό κλονισμό και ορκίσθηκε να πάψει το άχαρο αυτό έργο. Κάποιος άλλος όμως τον διαδέχθηκε, βάφοντας τα δάκτυλα του στο αίμα του πρώην δημίου.
Ο ιεροδιάκονος Στέφανος Πουλής είχε καταφέρει να κερδίσει με την βιοτή του τουλάχιστον μία ψυχή… Σίγουρα θα ήταν πολύς ο μισθός του στον ουρανό.
Πηγές – Βιβλιογραφία: Διονυσίου Λήμνου μητροπ., Πιστοί άχρι θανάτου, Αθήναι 1959, σσ. 462-463.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμ. Α΄ 1901-1955, εκδ. Μυγδονία, Άγιον Ορος 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου