Σέ ἀγρυπνία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἶπε ὁ π. Γεράσιμος: “Ὑπάρχει κι ἕνας ἄλλος Ἰάκωβος, ἀδελφοί μου, πού γιορτάζει σήμερα. Κάνει δαιμονισμένους καλά …”

 

«Υπάρχει κι ένας άλλος Ιάκωβος, αδελφοί μου, που γιορτάζει σήμερα. Κάνει δαιμονισμένους καλά …»
“Ο Γεράσιμος Φωκάς μάς γνώρισε την κρυμμένη Ελλάδα, αυτή την Ελλάδα που δεν φαίνεται στους πολλούς. Μας γνώρισε τότε τον Άγιο Παϊσιο στο Άγιον Όρος, τον Άγιο Πορφύριο στον Ωρωπό, τον Γέροντά μας Ιάκωβο στην Εύβοια, στον Όσιο Δαυίδ, τον π. Ευμένιο στο Λοιμωδών Νόσων και όλη την παρέα των λεπρών, που το χαρακτήριζε Άγιον Όρος”.
“Εδώ, παιδάκι μου, να έρχεσαι, γιατί είναι το σύγχρονο Άγιο Όρος”, έλεγε στον Όμηρο, νεαρό φοιτητή τότε και τώρα Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο.
Δικαιούμαστε κι εμείς να λέμε ότι ο π. Γεράσιμος μάς γνώρισε την κρυμμένη Ελλάδα, την Ελλάδα των Αγίων, των Οσίων, των Γερόντων… Αν τώρα κάτι γνωρίζουμε γι αυτούς, στον π. Γεράσιμο το οφείλουμε. Αν τώρα περιμένουμε την Ημερίδα για τον Γέροντα Ιάκωβο, στον π. Γεράσιμο το οφείλουμε.
Τότε ακούστηκε φοβερή κραυγή και ύβρεις ενός δαιμονισμένου … Ποιος μπορεί να ξεχάσει πώς ακούστηκε εκείνη η φωνή της κολάσεως που έκανε την καρδιά μας να τρέμει σαν το αμυδρό φως των κεριών στο μισοσκόταδο του ναού; Ο π. Γεράσιμος δεν πτοήθηκε, συνέχισε να μας μιλά για τον Γέροντα Ιάκωβο που τόσο αγάπησε. Θα είναι κι αυτός εκεί στην Θεσσαλονίκη, όχι εν σώματι, αλλά εν πνεύματι. Εξάλλου το είχε ευχηθεί.