Εικόνες από την ζωή του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τον Θησαυρό Γνώσεων και Εΰσεβείας

Ἡ συνομιλία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ μὲ τὸν Μοτοβίλωφ

.

Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ-Ο γέροντας που ήταν σαν ένα παιδί…

 

Αν σε πολλούς από τους ηλικιωμένους οι αισθήσεις έχουν ατονήσει,τα παιδιά ανιχνεύουν χωρίς δυσκολία,όπως και τα ζώα,την παραδεισιακή ατμόσφαιρα από την οποία περιβάλλεται ένας άνθρωπος του Θεού.

 Η Ναντέζντα Ακσάκοβα αποτύπωσε στο χαρτί μια παιδική της εμπειρία και μας περιγράφει την επίσκεψη της οικογένειάς της στον Άγιο Σεραφείμ στο Σαρώφ.

 Όπως συνήθως μετά τη Θεία Λειτουργία οι προσκυνητές κατέκλυζαν το κελί του.Η πόρτα όμως έμεινε κλειδωμένη.Κουρασμένος από τις ατελείωτες επισκέψεις των προσκυνητών ο π.Σεραφείμ πήγαινε στο αγαπημένο του δάσος.
  -‘Ισως να έφυγε ακούγοντας τον θόρυβο που κάνατε,είπε ένας ηλικιωμένος μοναχός.Εαν θέλετε να τον δείτε θα πρέπει να πάτε στο βάθος του δάσους.
-Δεν θα μπορέσετε να τον βρείτε εύκολα,είπε ο ηγούμενος του μοναστηριού βλέποντας το γκρουπ των προσκυνητών να κατευθύνεται προς το δάσος.Απαντάει μόνο όταν τον φωνάζουν παιδιά.Αφήστε τα να πάνε μπροστά.

   Το δάσος-διηγείται η Ακσάκοβα-γινόνταν όλο και πιο πυκνό.Ίσα-ίσα που φαινόνταν το φως κάτω από τον θόλο των τεράστιων  ελάτων.Είχα ένα αίσθημα ανησυχίας σε αυτό το σκοτεινό δάσος.Ευτυχώς μία ακτίδα ηλίου έλαμψε μέσα από τα έλατα.Σε λίγο βρισκόνταν μπροστά μας ένα καταπράσινο ξέφωτο πλημμυρισμένο στον ήλιο.Εκεί στην ρίζα ενός δέντρου στεκόνταν κυρτωμένος ένας αδύναμος γεράκος και έκοβε με το τσεκουράκι του μερικές βέργες.Ακούγοντας θόρυβο έτρεξε προς το δάσος πίσω από κάτι θάμνους.

 -Π.Σεραφείμ,π.Σεραφείμ,άρχισαν να φωνάζουν τα παιδιά-είμασταν κάπου 20.Ακούγοντας τις παιδικές φωνές μας βγήκε από την κρυψώνα του.Κρατώντας το δάχτυλο στο στόμα σαν να μας παρακαλούσε να μην πούμε στους μεγάλους πως βρισκόνταν εκεί.Μας έκανε σήμα να πλησιάσουμε.Η μικρή Λίζα όρμησε πρώτη προς τα επάνω του και ανέβηκε στην αγκαλιά του ακουμπώντας το μαγουλάκι της στον ώμο του.
” Καμάρι μου,θησαυρέ μου”μουρμούριζε ο γεράκος σφίγγοντας τον καθένα μας στην αγκαλιά του.
Εμείς ευτυχισμένοι τον αγκαλιάζαμε.Μας είδε όμως ο νεαρός βοσκός ο Σιόμα και άρχισε να φωνάζει τρέχοντας προς το μοναστήρι:«Εδώ!Εδώ!Ο γέροντας είναι εδώ!»
 Εμείς ντραπήκαμε.Οι φωνές μας και οι αγκαλιές μας μας φάνηκαν σαν μία προδοσία.
  Επιστρέφοντας στο μοναστήρι η μικρή Λίζα πλησίασε την αδελφή της και πέρνωντάς την από το χέρι της είπε:«Ο π.Σεραφείμ προσποιείται πως είναι γέρος.Στην πραγματικότητα είναι ένα παιδί όπως εμείς,έτσι δεν είναι Νάντια»;!

.

Χειρόγραφο γραμμένο από το χέρι του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ

Το 2006 δημοσιεύθηκε η φωτογραφία του αντιγράφου ενός χειρόγραφου το οποίο περιέχει πνευματικές συμβουλές γραμμένες από το χέρι του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ(+1833).Αυτή απευθυνόνταν στον νεαρό ιερομόναχο Αντώνιο(1792-1877)ο οποίος τακτικά επισκεπτόνταν και συμβουλευόνταν τον Άγιο.
Το 1831 ο Άγιος Φιλάρετος,Μητροπολίτης Μόσχας,διάλεψε τον πατέρα Αντώνιο σαν πνευματικό του πατέρα και τον όρισε υποηγούμενο στην Λαύρα του Αγ.Σεργίου του Ραντονέζ(ο μητροπολίτης ήταν ηγούμενος του μοναστηρίου).
Φαίνεται ότι το πρωτότυπο κείμενο βρέθηκε στο αρχείο του γέροντα Αντωνίου στην Λαύρα.Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά στο πρωτότυπο κείμενο ή στη φωτογραφία του αντιγράφου.
Παρακάτω βλέπετε το χειρόγραφο του Αγ.Σεραφείμ και τη μεταφρασή του στα ελληνικά

1)Μάθε την ευχή του Ιησού όπως οι Πατέρες τη διδάσκουν στην Φιλοκαλία.Αυτή η προσευχή είναι ένα φως στο μονοπάτι μας,ένα αστέρι που μας οδηγεί στον παράδεισο

2)Μάθε να εξασκείς την προσευχή του Ιησού συγχρονίζοντας την αναπνοή σου και κρατώντας τα χείλη κλειστά.Αυτή η Ευχή είναι ένα μαστίγιο για τις σαρκικές επιθυμίες.

3)Στην ευχή του Ιησού να προσθέτετε και το”δια της Θεοτόκου ελέησον με”
4)Η εξωτερική προσευχή(ακολουθία) από μόνη της δεν είναι αρκετή.Οι μοναχοί που δεν ενώνουν την εξωτερική με την εσωτερική προσευχή δεν είναι μοναχοί αλλά μικρά μαύρα κεφάλια.
5)Να φοβάστε σαν τη φωτιά της γεένης τα βαμμένα κοράκια(γυναίκες)Μπορούν να μετετρέψουν τους στρατιώτες του Βασιλιά σε υπηρέτες του Σατανά.
6)Να θυμάστε ότι ο πραγματικός μανδύας του μοναχού είναι το να υπομένει τις συκοφαντίες και την υποτίμηση.Όπου δεν υπάρχουν λύπες δεν υπάρχει και σωτηρία.
7)Να τα κάνεις όλα βαθμιαία,ήρεμα και όχι με την μία.Η αρετή δεν είναι σαν το απίδι.Δεν το τρως με μία δαγκωσιά.
From the Russian book by Princess Natalia Vladimirovna Urusova, Materinskii Platch Svyatoi Rusi [Maternal Lamentation for Holy Russia] (Moscow: Izdanie “Russkii Palomnik,” 2006), pp. 80-81.
Πηγή–Μετάφραση proskynitis.blogspot.com

περισσότερα άρθρα για τον όσιο Σεραφείμ στον Προσκυνητή εδώ

.

Ας έχουμε την χάρη και την ευλογία του. Αμήν…

επιμέλεια ανάρτησης: Alexia-momyof6