Από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου

Από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου

Από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου

Κάποτε ακούστηκαν κακά λόγια για έναν ιερέα κάποιου χωριού. Τα λόγια αυτά από στόμα σε στόμα, έφθασαν και στα δικά μας αυτιά.
Μια μέρα ρώτησα τον π. Βησσαρίωνα να μου πει γι’ αυτόν τον Παπά.
«Τι συμβαίνει πάτερ, τι είναι αυτά που ακούγονται, τον ξέρεις εσύ αυτόν τον Παπά» ;
«Τον ξέρω παιδί μου, μου είπε, και έχω να σου πω πως καλλίτερον παπά δεν έχω γνωρίσει απ’αύτον».
«Ναι, είπα εγώ, αλλά ξέρεις παπούλη, έξω βουΐζει ο κόσμος με τα όσα λέγονται για τον παπά αυτόν».
«Άκουσε παιδί μου, μου ξαναείπε, σου μιλάει ο π. Βησσαρίων και σου λέει πως δεν υπάρχει αγιώτερος παπάς απ’αυτόν».
«Καλά Γέροντα, είπα εγώ, συγγνώμην, δεν θα ξαναπώ τίποτε».
Μετά από λίγο με πλησίασε και μου είπε:
«Να μην κατηγορείς ποτέ τους Ιερείς, γιατί όταν γκρεμίζεται ένας ιερεύς στη συνείδηση του κόσμου, μαζί του γκρεμίζονται και πολλοί χριστιανοί ! Να προστατεύεις το άγιο ράσο παιδί μου και να ξέρεις τότε, πως ο καλός Θεός θα προστατεύσει και σένα».

*** 

Ένα απόγευμα, έπλενα την είσοδο της μονής με ένα λάστιχο. Δίπλα μου σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με ένα νεαρό οδηγό και μια κοπέλα δίπλα του.
Κατέβηκε ο νεαρός και άφησε την κοπέλα μέσα στο αυτοκίνητο μόνη της, προφανώς ήτανε φίλη του.
Πήρε τότε ο νέος ένα οσιακό ύφος και κατευθύνθηκε προς το καθολικό της μονής. Εγώ τον ακολούθησα, γιατί κατάλαβα πως ήλθε για να ζητήσει οικονομική ενίσχυση απ’τον π. Βησσαρίωνα.
Πράγματι, συναντήθηκε με τον Γέροντα και μετά από σύντομη συνομιλία, ο Γέροντας κάτι τού ‘βαλε στο χέρι και έφυγε.
Φεύγοντας, πέρασε από δίπλα μου και εγώ σκανδαλισμένος απ’ αυτά που είδα του είπα: «Μ΄ αυτά τα χρήματα, σύρε τώρα να γλεντήσεις και θα δεις την προκοπή σου».
«Εσύ, μου απάντησε, να κοιτάς την δουλειά σου και μην σε νοιάζει για μένα».
Έτρεξα τότε στον Παπούλη και του φανέρωσα τον σκανδαλισμό μου: ότι ο νεαρός, άφησε την φιλενάδα του απ’ έξω κι’ ήρθε να σε ληστέψει κ.τ.λ.
Ο Γέροντας  με μάλωσε και μου είπε : «Άλλη φορά να μην μου ξαναπείς τέτοια λόγια. Έτσι παιδί μου»;
Έσκυψα το κεφάλι μου ταπεινωμένος και γύρισα στη δουλειά μου.
Μετά από λίγο, ήρθε εκεί ο Γέροντας να με γαληνέψει και μου είπε : «Εγώ παιδί μου, στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου βλέπω τον Χριστό. Μου είπε πως πεινάει και το βοήθησα. Αν μου είπε ψέματα θα τα βρει με τον Κύριο».
«Συγγνώμην πάτερ, είπα, και σ’ευχαριστώ για το μάθημα».

*** 

Στις  6-9-2013 ήρθε στο μοναστήρι μας η κυρία Β. Κ.. Τόπος καταγωγής της το Γαρδίκιον Ομιλαίων του Δήμου Μακρακώμης. Ήλθε να προσκυνήσει το άφθαρτο σκήνωμα του Γέροντος Βησσαρίωνος. Μετά το προσκύνημα ήλθε στο γραφείο του Ηγουμένου στον οποίο κατέθεσε τα εξής: «Όταν ήμουνα μικρό κορίτσι, δέκα περίπου ετών, συνήντησα στην πλατεία του χωριού μας τον π. Βησσαρίωνα. Ήταν περίοδος Μεγάλης Τεσσαρακοστής και είχε έλθει για να εξομολογήσει τους χωριανούς μας. Τον πλησίασα, του φίλησα το χέρι και αυθόρμητα του είπα να ‘ρθει στο σπίτι μας.
«Και που είναι το σπίτι σου; Στάσου λίγο και θα πάμε μαζί».
Μπροστά εγώ και πίσω αυτός, φτάσαμε στο σπίτι μας. Μόλις μας είδε ο πατέρας μου, με κάλεσε στο διπλανό δωμάτιο και με μάλωσε.
«Τι θα γίνει με σένα», μου είπε «όποιον παπά βρίσκεις στο δρόμο, θα τον φέρνεις στο σπίτι; Ρώτησες τη μάνα σου αν μπορεί να τον φιλοξενήσει; Εμείς δεν έχουμε φαγητό ούτε για μας και συ κουβαλάς ξένους;»
Έσκυψα το κεφάλι χωρίς να βγάλω μιλιά.
Καθίσαμε στο φτωχικό μας σαλόνι και άκουγα τη συζήτηση που κάνανε.
Τα λόγια του παππούλη μου άρεσαν. Δεν χόρταινα να τον ακούω!
Τα παπούτσια που φορούσα ήταν παλιά και τρύπια.
Ο π. Βησσαρίων τα πρόσεξε, χωρίς να πει τίποτα. Όταν σηκώθηκε να φύγει, έδωσε στον πατέρα μου χίλιες δραχμές, με την εντολή να αγοράσει, σε μένα και τα αδέλφια μου, καινούρια παπούτσια.
«Θέλω», είπε, «να τα φορέσετε το Πάσχα. Εγώ θα σας βλέπω από μακριά και θα χαίρομαι».
Με αυτά τα λεφτά, ο πατέρας μου, μας αγόρασε παπούτσια, καθώς και το αρνί το Πάσχα. Ήταν το ομορφότερο Πάσχα που έζησα στη ζωή μου!
(Οι θαυμαστές διηγήσεις και τα περιστατικά από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, προέρχονται από το υπό έκδοσιν σχετικό βιβλίο του Καθηγουμένου της Ιερά Μονής Αγάθωνος π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη.)


Πηγές: Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος-
agioritikovima.gr
diakonima.gr

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος ΙΕ'). Τελευταῖο

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος ΙΕ'). Τελευταῖο

 ῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος ΙΕ')
Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

100. Μᾶς ἔλεγε ἀκόμη ὁ π. Κλεόπας: 
'Η ἄσκησις τοῦ ἐρημίτου καί ἡσυχαστοῦ εἶναι ἡ ἀδιάκοπη προσευχή βοηθουμένη καί ἀπό τήν νηστεία. 'Η προσευχή καί ἡ νηστεία εἶναι τά δύο ὅπλα πού προστατεύουν τόν ἡσυχαστή& εἶναι οἱ δύο πτέρυγες μέ τίς ὁποῖες ἀνεβαίνει μέχρι τοῦ θρόνου τοῦ Χριστοῦ.
'Ο ἐρημίτης πρέπει νά εἶναι μία ἀναμμένη λαμπάδα τῆς ἀδιάκοπης ἐργασίας τῆς προσευχῆς. 'Εάν  μένης στήν ἔρημο γιά  ἡσυχία, γιά ψυχαγωγία ἤ σπουδές, δέν θά σέ πολεμήση ποτέ ὁ διάβολος. 'Αλλά, ὅταν εἰπεῖς ὅτι μένεις γιά τόν Θεό, ὅταν ἀρχίζης νά προσεύχεσαι καί νά νηστεύης στήν ἔρημο, τότε βλέπεις τί πόλεμο σοῦ κάνει ὁ διάβολος.
'Αναφέρεται στό Γεροντικό ὅτι κάποιος ἡσυχαστής μετέβη στήν ἔρημο.
Μία ἡμέρα τοῦ ἐμφανίσθηκε ὁ διάβολος ὡς ἄνθρωπος καί τόν ἐρώτησε: « Γιατί ἦλθες ἐδῶ;» Γιά τόν Θεό!, τοῦ ἀπήντησε ὁ ἐρημίτης. Τότε ἄρχισε ὁ διάβολος νά τόν πολεμᾶ μέ κάθε εἴδους πειρασμούς, γιά νά τόν διώξη ἀπό τήν ἔρημο. «Γιατί μέ πολεμᾶς ἔτσι;» Τόν ἐρώτησε ὁ ἐρημίτης.
'Επειδή ἤσουν εἰλικρινής καί μοῦ εἶπες γιατί ἦλθες ἐδῶ, διότι ἐγώ δέν ἤξερα τί θέλεις ἐδῶ! Εἶναι πολλοί ἄνθρωποι πού μένουν στήν ἡσυχία, ἀλλά δέν προσεύχονται, οὔτε νηστεύουν. 'Εγώ μέ αὐτούς δέν ἔχω καμμία δουλειά». 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πολύς κόσμος προσκυνεῖ στό κελλί καί στόν τάφο τοῦ πατρός Κλεόπα καί παίρνουν χῶμα καί λουλούδια γιά εὐλογία στήν ζωή τους. Μᾶς λέγουν συχνά ὅτι αἰσθάνονται βοήθεια ἀπό τίς ἅγιες προσευχές του.
'Απ' αὐτές τίς μαρτυρίες πού σημειώσαμε σ' αὐτό τό βιβλίο καί σέ πολλές ἄλλες πού δέν ἐγράφησαν ἐδῶ, εἴμεθα πεπεισμένοι ἀκραδάντως ὅτι ὁ Φιλάνθρωπος Θεός μας, κατέταξε τόν ἀείμνηστο Πνευματικό μας πατέρα Κλεόπα στήν χορεία τῶν 'Οσίων Πατέρων.
Γι' αὐτό τολμοῦμε νά τόν παρακαλοῦμε καί ἐμεῖς στό κελλί καί στόν τάφο του καί ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, λέγοντάς του:
Πανοσιώτατε πάτερ Κλεόπα, ἐπειδή εὕρες παρρησία καί ἔλεος ἐνώπιον τοῦ 'Ιησοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν, προσεύχου πάντοτε καί ὑπέρ ἡμῶν τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν. 'Αμήν.          

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

28 Νοεμβρίου 2013

Χαρές καί θλίψεις. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

Χαρές καί θλίψεις. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

Χαρές καί θλίψεις

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

Δέν ἠμποροῦμε νά σιωπήσουμε καί τίς περιπέτειες, τίς ὁποῖες ὑπέφερε τό Μοναστήρι Συχαστρία καί προπαντός ὁ στάρετς, κατά τό τέλος τοῦ 1947 ἐξ αἰτίας μιᾶς ὀνομαστῆς ὁμάδος ληστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐρήμωσαν τά  Μοναστήρια καί τούς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς Νεάμτς ἐπί ἕξι χρόνια, δημιουργώντας ἀναταραχές, σκάνδαλα καί στήνοντας ἐνέδρες.
Τό Μοναστήρι Συχαστρία καί ἡ Σκήτη Σύχλα, στήν περιοχή ὅπου ἐκρύβοντο οἱ ληστές, ὑπέφεραν τά πάνδεινα ἀπ' αὐτούς, διότι εἶναι ἀπομονωμένα ἀπό ἄλλα Μοναστήρια καί ἀνθρώπους.
Μία φορά, μετά τά ἐγκαίνια τοῦ Νέου Παρεκκλησίου, ἡ αὐλή τῆς Μονῆς ἐγέμισε ἀπό ληστάς. Οἱ Πιστοί κρατοῦσαν τήν ἐκκλησία μέ τήν ἀπειλή ὅπλων, ἐνῶ αὐτοί ἐπῆραν ὅ, τι καλό εὑρῆκαν ἀπό τήν ἀποθήκη τῆς Μονῆς.
Μετά ἀπ' αὐτό τό συμβάν, εἶπε ὁ π. Κλεόπας: Κάποια νύκτα, ὅταν ἤμουν στάρετς καί ἐστεκόμουν στήν 'Ακολουθία τἦς ἀγρυπνίας μέσα στήν ἐκκλησία ἦλθε ὁ ληστής Μπάλτα μέ τήν παρέα του.

Μ' ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία, μοῦ ἐζήτησαν κρασί, τρόφιμα καί χρήματα. Καί, ἐπειδή δέν εἶχα τίποτε, μ' ἅρπαξαν καί μέ μετέφεραν στό δάσος καί μ' ἔδεσαν σέ κορμό ἑνός δένδρου γιά νά μέ τουφεκίσουν.
Τότε ἕνας ἀπ' αὐτούς εἶπε στόν ἀρχηγό τους: <Δέν θυμᾶσαι πόσες φορές μᾶς ἔδινε φαγητά, ὅταν ἦτο στήν στάνη τσοπάνης; Καί τώρα θέλεις νά τόν σκοτώσης;> 'Εκαυγάδισαν μεταξύ τους καί κατόπιν ἔφυγαν γιά τό δάσος, ἐνῶ ἐμένα μ' ἔλυσαν καί ἐπέστρεψα στό Μοναστήρι μου.
Τήν δεύτερη ἡμέρα ὁ π. Κλεόπας στενοχωρημένος ἀπ' ὅλα αὐτά, ἐπῆγε στόν 'Επίσκοπο Βαλέριο τῆς Μονῆς Νεάμτς καί τοῦ ἐζήτησε συμβουλές:
-Θεοφιλέστατε, τί θά κάνουμε γιά νά λυτρωθοῦμε ἀπ' αὐτούς τούς κακοποιούς, οἱ ὁποῖοι μᾶς λεηλατοῦν καί μᾶς ταράσσουν ἐπί ἕξι τώρα χρόνια;
-Πάτερ Κλεόπα, ξέρεις τί νά κάνης; Νά κάνης ἀγρυπνία στήν θεία Σκέπη τῆς Θεομήτορος κάθε τρίτη βράδυ καί νά διαβάζης ἡμέρα καί νύκτα τό Ψαλτήριο στήν ἐκκλησία κάθε δύο ὧρες, ἀπό τόν ἡγούμενο μέχρι τόν τελευταῖο Δόκιμο ἀδελφό. 'Εάν θά κάνης ἔτσι, ἡ Κυρία Θεοτόκος θά ἀπομακρύνη τούς ληστάς καί θά εὐλογήση ὅλους σας πού εἶσθε τώρα ταραγμένοι, ἐνῶ τό Μοναστήρι σας θά διαφυλάττεται ἀπό κάθε κίνδυνο!
'Ακούοντας αὐτά ὁ π. Κλεόπας ἔδωσε εὐλογία νά γίνεται ἀγρυπνία στήν θεία Σκέπη τῆς Θεοτόκου κάθε Τρίτη ἑσπέρας, ἐνῶ τό Ψαλτήριο νά διαβάζεται ἀκατάπαυστα στήν ἐκκλησία, κι ὅταν δέν γίνεται 'Ακολουθία μέσα. Αὐτή ἡ τάξις γίνεται σεβαστή ἀδιακόπως καί μέχρι σήμερα, ἐνῶ οἱ κακοποιοί συνελήφθησαν καί ἐτιμωρήθησαν κατά τόν νόμο τοῦ Κράτους. 'Από τότε τό Μοναστήρι Συχαστρία διαφυλάχθηκε ἀπ' ὅλους τούς κινδύνους  μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, Προστάτιδος αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ Τόπου.

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999

Ἀναβάσεις
28 Ἰουλίου 2013

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο.

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο.

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

Τό ἔτος 1947, κάποια νύκτα τῆς περιόδου τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, ὁ π. Κλεόπας ἐξωμολογοῦσε πολύ κόσμο μέχρι στίς 12 τά μεσάνυκτα καί ἦτο κουρασμένος. ῞Οταν ξεκίνησε λίγο νά ἀναπαυθῆ, μπῆκε στό ἐξομολογητήριο μία γυναῖκα, ταραγμένη καί κλαίουσα τοῦ εἶπε:
-Πάτερ, περιμένω ἐδῶ ἕξι ὧρες. . . *Ηλθα νά ἐξομολογηθῶ, διότι ἔχω μεγάλη ἁμαρτία μέσα στήν καρδιά μου.
-Παιδί μου, τώρα εἶμαι κουρασμένος. Σέ παρακαλῶ νά ἔλθης τό πρωῒ.
-Πάτερ, ἐάν δέν μέ δεχθῆς τώρα στήν ἐξομολόγησι, ἐγώ θά πάω νά κρεμασθῶ. Κύτταξε, ἔχω καί τό σχοινί στά χέρια μου. ῎Εκανα μεγάλη ἁμαρτία, διότι ἐσκότωσα μέ ἄμβλωσι πολλά παιδιά. Δέξου με, διότι δέν ἠμπορῶ ἄλλο νά ὑπομείνω!
Τότε ὁ Πατήρ ἐξωμολόγησε αὐτή τήν γυναῖκα, τήν παρηγόρησε, τήν ἐνίσχυσε πνευματικά, τῆς ἔδωσε κανόνα μετανοίας καί τῆς ἔλυσε μέ τήν συγχωρητική εὐχή τήν μεγάλη αὐτή ἁμαρτία της.
Τήν δεύτερη ἡμέρα αὐτή ἡ γυναῖκα ἤπιε Μεγάλο 'Αγιασμό, ἀσπάσθηκε τίς ῞Αγιες Εἰκόνες καί ἐπέστρεψε εἰρηνική στό σπίτι της.
Παρόμοιες περιπτώσεις ἐπανελήφθησαν πολλές φορές, ἀλλ' ὅμως ὁ πατήρ Κλεόπας, ὡς ἔμπειρος Πνευματικός, μέ πραότητα καί πνευματική σοφία, πάντοτε παρηγοροῦσε τίς Ψυχές αὐτές  τίς εἰρήνευε καί τίς συνεφιλίωνε μέ ὅλους.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

31 Ἰουλίου 2013

__________________________

Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Α'

Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Α'

 Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Α'
  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

'Ο π. Κλεόπας, εὑρισκόμενος γιά πολλά χρόνια μέ τά πρόβατα στά γύρω βουνά, ἐγνώριζε ὅλους τούς τόπους καί τά κελλιά τῶν ἐρημιτῶν.
 'Ακόμη ἐγνώριζε ἀρκετούς μοναχούς ἡσυχαστάς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζοντο σκληρά στά βάθη τῶν ὀρεινῶν κοιλάδων, ἄγνωστοι ἀπό ὅλους καί γνωστοί μόνο ἀπό τόν Θεό καί τόν Πνευματικό τους.
Τό ἔτος 1948, στίς 21 Μαῒου, τήν ἡμέρα πού ἑορτάζονται οἱ ῞Αγιοι Βασιλεῖς, Κωνσταντῖνος καί 'Ελένη, ὁ Πατήρ ἐλειτούργησε μέ τούς ἄλλους ἱερεῖς τῆς Μονῆς καί ἐκήρυξε στούς 'Αδελφούς ἐπαινώντας τόν μεγάλο ζῆλο τῶν 'Αγίων Θεοστέπτων Βασιλέων, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν ἐλευθερία στούς Χριστιανούς ἐκείνου τοῦ καιροῦ καί ἵδρυσαν ἀρκετές ἐκκλησίες.
'Η Πανοσιότης του εἶπε περίπου τά ἑξῆς στούς μοναχούς τῆς Μονῆς του: «Νά δώση ὁ Θεός, ὅπως καί οἱ ἰδικοί μας κυβερνῆτες νά γίνουν ὅπως οἱ ῞Αγιοι Βασιλεῖς γιά νά τούς μνημονεύη καί ἡ 'Εκκλησία στούς αἰῶνες!» Τότε ἕνας ἀπό τόν λαό μαγνητοφώνησε αὐτά τά λόγια του. Τήν ἄλλη ἡμέρα, χωρίς νά προλάβη νά πάρη τίποτε ἀπό τά ροῦχα του, τόν ἅρπαξε μία ὁμάδα ἀνθρώπων τῆς ἀστυνομίας, τόν ἔβαλε  στό αὐτοκίνητο καί τόν μετέφεραν στήν πόλι Τίργκου Νεάμτς.
'Εκεῖ τόν ἔβαλαν πέντε ἡμέρες μέσα σ' ἕνα μπουντρούμι, χωρίς νερό καί φαγητό, ὅπου δέν ὑπῆρχε οὔτε κρεββάτι. 'Υπῆρχε μόνο τό τσιμεντένιο δάπεδο. Κατόπιν τόν ἀπέλυσαν, χωρίς νά τόν δικάσουν.
Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἕνας πιστός Χριστιανός εἶπε στόν π. Κλεόπα νά ἀναχωρήση γιά τό δάσος ἤ σέ ἄλλο μέρος  ἕνα διάστημα. 'Ακούοντας αὐτό ὁ στάρετς, συμβουλεύθηκε κι ἄλλους Πνευματικούς καί τήν ἴδια νύκτα κρύφθηκε στά βουνά τῆς Συχαστρίας, στόν τόπο πού λέγεται «Τό πόδι τοῦ κούκου», ἕξι χιλιόμετρα ψηλότερα ἀπό τό Μοναστήρι. 'Εκεῖ ἔφτιαξε μία καλύβα ἀπό χονδρά ξύλα μέσα στό χῶμα καί προσευχόταν ἀκατάπαυστα ἡμέρα καί νύκτα, ζητῶντας τήν βοήθεια καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Μία φορά τήν ἑβδομάδα ἐρχόταν νύκτα ὁ ἱερομόναχος Μακάριος, τόν ἐξωμολογοῦσε καί τοῦ ἔφερνε ὀλίγα τρόφιμα. 'Ερχόταν ἀκόμη καί ὁ μοναχός 'Αντώνιος ἀπό τήν στάνη τῶν προβάτων, διότι ἐκεῖ περιτριγύριζε μέ τά πρόβατα.
Μᾶς ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας ὅτι, ὅταν ἔφτιαχνε τήν ὑπόγεια κρύπτη του, ἤρχοντο μερικά πουλιά καί ἐκάθοντο ἐπάνω στήν κορυφή τοῦ κεφαλιοῦ του. ῞Οταν ἐκοινώνησε γιά πρώτη φορά, ἔξω ἀπό τήν σπηλιά του, ἦλθαν κοντά του ἕνα κοπάδι, ἐνῶ δέν εἶχαν παρουσιαθῆ ποτέ ἐνωρίτερα. Αὐτά εἶχαν στό μέτωπό τους ἕνα σημεῖο μέ τήν μορφή σταυροῦ καί κελαηδοῦσαν πολύ ὡραῖα ὅλη τήν στιγμή πού αὐτός ἐκοινωνοῦσε. Κατόπιν ἐπετοῦσαν μακριά.
'Αργότερα, ὅταν τοῦ ἐτελείωσε ὁ ῞Αγιος ῎Αρτος, ἀπεφάσισε νά ἐπιτελῆ τήν Θεία Λειτουργία. 'Αφοῦ προετοιμάσθηκε διαβάζοντας ὅλες τίς προσευχές του, ἐτοποθέτησε τό ῞Αγιο 'Αντιμήνσιο ἐπάνω σ' ἕνα κούτσουρο κι ἄρχισε τήν 'Ακολουθία.
῞Οταν εἶπε:«Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ 'Αγίου Πνεύματος, πάντοτε νῦν καί ἀεί. . . » ἐμφανίσθηκε πάλι τό κοπάδι μέ τά ὡραῖα αὐτά πουλιά. Τά πουλιά ἐκάθισαν σέ μιά γωνία ἐκεῖ κοντά καί ἄρχισαν νά τραγουδοῦν. 'Ο Πατήρ ἀναρωτήθηκε μέσα του: «Τί νά εἶναι ἄρα γε αὐτά; Καί μία μυστική φωνή ἀπό μέσα του, τοῦ εἶπε ὅτι ἦλθαν οἱ ψάλτες του χοροῦ νά ψάλλουν!»
Κατόπιν ἐτελείωσε ἡ θεία Λειτουργία καί κοινώνησε. 'Αφοῦ ἔκαμε τήν ἀπόλυσι τά πουλιά ἔφυγαν. Καί ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας ὅτι ἀπό τότε δέν εἶδα στό δάσος πουλιά τόσο ὡραῖα, ὅσον αὐτά. Σίγουρα τό γεγονός ὅτι κοινώνησε καί τό θαῦμα μέ τά πουλιά, τόν παρηγόρησαν πάρα πολύ. ῎Ετσι εὐχαρίστησε ἀπό καρδίας τόν Θεό γι' αὐτήν τήν μεγάλη φιλανθρωπία Του.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

4 Αὐγούστου  2013

Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Β'

Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Β'

  Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο. Μέρος Β'

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῞Οσο καιρό ἔμεινε σ' αὐτόν τόν τόπο, τόν βοηθοῦσαν ὁ Πνευματικός του π. 'Ιωήλ Γεωργίου, ὁ τσοπάνης, μοναχός 'Αντώνιος καί ἕνας Χριστιανός ἀπό τό χωριό Μιτόκου. Τό σύνθημα συναντήσεως μέ τόν π. 'Αντώνιο ἦτο αὐτό: 'Ο μοναχός κτυποῦσε μία φορά σ' ἕνα ξύλο καί, ἐάν ὁ Πατήρ ἄκουγε τό κτύπημα, κτυποῦσε κι αὐτός μία φορά, σέ ἄλλο δένδρο. 'Εάν ὁ ἕνας δέν ἀπαντοῦσε, ὁ ἄλλος ἐπερίμενε μέχρι νά ἀκούση τό καθορισμένο σύνθημα.
'Ο πατήρ 'Ιωήλ τοῦ ἔφερε τρόφιμα, ἁλάτι, σιτάρι, παξιμάδι καί τά ἔβαζε κάτω ἀπό ἕνα δένδρο, γιά νά μή γνωρίζη κανείς, τόν τόπο ὅπου εὑρισκόταν ἡ σπηλιά του.
'Ο πατήρ Κλεόπας ἀγωνιζόταν πολύ στήν σπηλιά του, προσευχόμενος ἡμέρα καί νύκτα. Γι'αὐτό καί οἱ δαίμονες τοῦ προξενοῦσαν πολλούς πειρασμούς καί τόν ἐτάραζαν εἴτε ἦτο ξύπνιος εἴτε κοιμώμενος. 'Ακόμη τόν ἐφόβιζαν μέ διάφορες φαντασίες, ὅπως ἔλεγε ἀργότερα στούς μαθητάς του:
«Κάποια φορά τά μεσάνυκτα, ἐδιάβαζα τόν κανόνα τῶν  προσευχῶν μου καί συγκεκριμένα τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου. Ξαφνικά ἄρχισε νά ἀκούγεται ἔνα δυνατό κατρακύλισμα. 'Εγώ εἶπα ὅτι θά εἶναι μεγάλος σεισμός! ῞Οταν ἄνοιξα λίγο τήν πορτίτσα μου, εἶδα ἕνα στρατιωτικό ἅρμα καί ἀρκετούς μαύρους στρατιῶτες ἐπάνω σ'αὐτό  πού κρατοῦσαν πύρινα ρόπαλα.
῞Ενας ἀπ' αὐτούς  εἶπε: «Αὐτός εἶναι ὁ στάρετς τῆς Συχαστρίας! Βάλτε τον ἐπάνω στό ἅρμα!» Κι ἀμέσως ἐνόμισα ὅτι εὑρέθηκα ἐπάνω. Οἱ ρόδες τοῦ ἅρματος ἄρχισαν νά περιστρέφωνται κι αὐτοί ἦσαν ἕτοιμοι μέ τά πύρινα ρόπαλά τους νά μέ κτυπήσουν καί ρίξουν κάτω.
'Εγώ εἶχα μαζί μου τό Βιβλίο τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου καί εἶπα: «'Αφῆστε με λίγο, διότι ἔχω ἕνα κείμενο νά διαβάσω στήν Κυρία Θεοτόκο!» Τήν ἴδια στιγμή εἶχαν ἐξαφανισθῆ τά πάντα. Δέν εἶδα οὔτε ἅρμα οὔτε κανέναν. . . καί ἐπέστρεψα στήν καλύβα μου».
'Ο πατήρ Κλεόπας καθημερινά ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας. Κάποια ἡμέρα, ὅταν ἄνοιξε τό βιβλίο νά διαβάση, αἰσθάνθηκε μία ὡραία εὐωδία σάν κρῖνο καί τριαντάφυλλο. Τότε προσευχήθηκε στόν Κύριο νά τόν διαφυλάξη ἀπό τυχόν παγίδες τοῦ πονηροῦ καί, ἐάν δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό αὐτή ἡ εὐωδία νά τήν ἀπομακρύνη. ῎Ελεγε ὅτι αὐτή ἡ εὐωδία ἴσως νά ἦτο ἀπάτη τῶν δαιμόνων γιά νά τόν ρίξουν στήν ὑπερηφάνεια. Διότι ἔλεγε συχνά ὁ π. Κλεόπας:«῞Οταν προσεύχεσαι μή δέχεσαι  τήν παραμικρή αἴσθησι εὐωδίας ἤ κάποια αἰσθητή ὡραία ἐμπειρία, διότι τότε, μποροῦν νά παρουσιασθοῦν οἱ δράκοντες καί θά σέ ρίξουν στήν ὑπερηφάνεια». ῞Οταν ἄρχισε πάλι τήν ἀνάγνωσι τοῦ 'Ακαθίστου ῞Υμνου, δέν αἰσθάνθηκε πάλι αὐτό τό ἄρωμα. ῎Ισως ὅμως καί νά προερχόταν κι ἀπό τήν Χάρι τῆς Παναγίας μας. Γι'αὐτό, τέτοια φαινόμενα, ὀφείλουμε νά τά ἐξομολογούμεθα στόν Γέροντά μας. Αὐτός μέ πολλή προσευχή καί χωρίς βιασύνη θά μᾶς εἰπῆ τί ἀκριβῶς συμβαίνει.
Μετά ἀπό ἕξι μῆνες παραμονῆς στά βουνά, ὁ π. Κλεόπας ἐπέστρεψε στήν Συχαστρία πρός μεγάλη χαρά ὅλων, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν.
Μετά ἀπό 40 χρόνια ὁ π. Κλεόπας μαζί μέ δύο ὑποτακτικούς του, ξεκίνησαν γιά τό δάσος νά ἀναζητήσουν τήν σπηλιά στήν ὁποία ἔμενε τό ἔτος 1948. 'Εξερεύνησαν σιγά-σιγά ἐκείνους τούς τόπους, ὅπου ὁ ἴδιος ἀσκήτευσε, ἀλλά δέν ἠμπόρεσαν νά εὕρουν τήν τοποθεσία. Μετά ἐπῆγαν μακρύτερα. ῞Οταν ἐπέστρεφαν ὄντες κουρασμένοι, σταμάτησαν στήν ἄκρη μιᾶς χαράδρας γιά νά γευθοῦν κάτι.
Τήν ὥρα πού ἔτρωγαν, ὁ π. Κλεόπας παρετήρησε ὅτι ἐκάθοντο ἀκριβῶς ἐπάνω στόν τόπο τῆς ὑπογείου καλύβας του. *Ητο ὅμως κατεστραμμένη. 'Ημποροῦσαν ὅμως νά ἰδοῦν κομμάτια ἀπό τήν ξυλεία, σίδερα καί σανίδια. 'Ο Πατήρ ἦτο πολύ χαρούμενος διότι εὑρῆκε τήν σπηλιά, στήν ὁποία ἔμεινε στήν νεότητά του καί εἶπε: «'Ιδού ἕνα ἀληθινό θαῦμα! ῞Οταν εἴπαμε ὅτι ματαίως ἐδῶ κοπιάσαμε ὁ Κύριος μᾶς χαροποίησε μέ τήν ἀνακάλυψι τῆς καλύβας μου!» Κατόπιν, δοξάζοντας τόν Θεό, ἐπέστρεψαν στό Μοναστήρι.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

7 Αὐγούστου  2013

'Ο π. Κλεόπας στάρετς τῆς Μονῆς Σλάτινα.

'Ο π. Κλεόπας στάρετς τῆς Μονῆς Σλάτινα.

   'Ο π. Κλεόπας στάρετς τῆς Μονῆς Σλάτινα.

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Μετά ἀπό ἕνα περίπου χρόνο ἡσυχίας, ἐξέσπασε πάλι ἄλλη δοκιμασία στήν 'Αδελφότητα τῆς  Μονῆς Συχαστρίας. *Ηταν μῆνας Αὔγουστος, τοῦ ἔτιους 1949, ὅταν ὁ π. Κλεόπας προσκλήθηκε στό Πατριαρχεῖο ἀπό τόν πατριάρχη 'Ιουστινιανό. Αὐτός τόν παρεκάλεσε πάρα πολύ καί τόν διέταξε νά πάρη μία ὁμάδα  30 μοναχῶν ἀπό τήν Συχαστρία καί νά ἐγκαταβιώση στήν Μονή Σλάτινα Σουτσεάβας γιά νά ἀναβιώση καί ἐκεῖ ἡ πνευματική ζωή.
'Επιστρέφοντας στήν Συχαστρία ὁ π. Κλεόπας ἐξεχώρισε 30 Πατέρες, Πνευματικούς, ἱερεῖς, μοναχούς καί Δοκίμους, ἀνάμεσά τους καί τόν Πνευματικόν Γέροντα π. Παῒσιο 'Ολάρου. 'Αφήνοντας ὡς ἡγούμενο στήν Συχαστρία τόν ἱερομόναχο π. 'Ιωήλ Γεωργίου, μαθητή τοῦ μεγάλου στάρετς π. 'Ιωαννικίου Μορόϊ, προετοιμάσθηκε γιά τήν ἀναχώρησι στίς 30 Αὐγούστου 1949.
'Η διάσπασις στά δύο τῆς 'Αδελφότητος καί ὁ χωρισμός τους ἦτο κάτι τό λυπηρό γιά ὅλους. 'Ο καθένας ἔκλαιγε καί προσηύχετο, ζητῶντας τήν βοήθεια τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν ὁ π. Κλεόπας μέ τούς 30 'Αδελφούς συνωδεύθηκαν ἀπό τήν ὑπόλοιπη συνοδεία μέχρι κοντά τόν ποταμό ῎Αλμπα καί άποχαιρετίσθηκαν μεταξύ τους μετά δακρύων. 'Εκείνη τήν στιγμή ἀκριβῶς ἦλθε στήν Συχαστρία ὁ Πνευματικός τῆς Μονῆς 'Αγαπία, ἀρχιμανδρίτης π. Μάξιμος, σπουδαῖος πρωτοψάλτης, ἀποφασιστικός καί ἔμπειρος πατήρ.
'Αφοῦ τούς ἐπαρηγόρησε σ' αὐτό τό θλιβερό γεγονός τοῦ χωρισμοῦ τους, στό τέλος τούς εἶπε:
<Πατέρες, γιατί εἶσθε τόσο λυπημένοι; Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες ἔδωσαν τήν ζωή τους στόν Χριστό καί διεφύλαξαν τήν 'Ορθοδοξία, ἐνῶ ἐσεῖς κλαίγετε ἐδῶ ὡσάν νά εἶσθε ἐπί τόν ποταμόν Βαβυλῶνος. 'Ακοῦστε τί μᾶς ψάλλει ἡ 'Εκκλησία μας: <῞Αγιοι Μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες& πρεσβεύσατε πρός Κύριον ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν!> Συνεπῶς, κάνετε ὑπακοή στόν Κύριο καί Αὐτός θά σᾶς βοηθήση μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου!> Κατόπιν ἔψαλαν ὅλοι μαζί τό: <῎Αξιόν ἔστιν. . . > καί τό <'Υπερμάχῳ Στρατηγῶ τά νικητήρια. . . > καί ἀπεχωρίσθησαν.
Τό Μοναστήρι Σλάτινα εἶναι κτητορικό ἔργο τοῦ 'Ηγεμόνος 'Αλεξάνδρου Λαπουσνεάνου ἀπό τό ἔτος 1554, τό ὁποῖον εἶχε ἀπομείνει μέ ἑπτά γέρους μοναχούς ἀπό τήν παλαιά ἀδελφότητα. 'Η ἀρχή ἦτο δύσκολη, άλλά μετά ἀπό μερικούς μῆνες ἡ νέα 'Αδελφότης προσαρμόσθηκε καί ὅλα ἄρχισαν νά λειτουργοῦν κανονικά.
'Ο π. Κλεόπας ἄρχισε τήν προσπάθεια γιά τήν ἀναβίωσι τῆς πνευματικῆς ζωῆς στήν Σλάτινα ἐπιτελῶντας, κατά τήν τάξιν, ὅλες τίς  'Ακολουθίες τοῦ νυχθημέρου καί τήν Θεία Λειτουργία. 'Επέβαλε ἐπίσης τήν ἑβδομαδιαία ἐξομολόγησι, ἐλειτούργησε σχολή κατηχήσεως γιά τούς Δοκίμους 'Αδελφούς καί κοινοβιακή τάξι κατά τό πρότυπο τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου.
Τό ἔτος 1950 ἐκοινοβίασαν στήν Σλάτινα καί μερικοί εἰδικευμένοι θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτιμοῦσαν ἰδιαιτέρως τόν π. Κλεόπα. 'Ανάμεσά τους μνημονεύουμε τόν ἱερομόναχο π. Πετρώνιο Τανάσε, νῦν Δικαῖο τῆς Ρουμανικῆς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Λαύρας 'Αγίου ῎Ορους, τόν ἱεροδιάκονο 'Αντώνιο Πλαμαντεάλα, νῦν Μητροπολίτη Τρανσυλβανίας, τόν ἀρχιμανδρίτη Δοσίθεο Μοραρίου, τόν π. Γερόντιο Βάλαν, τόν ἱερομόναχο Δανιήλ καί τόν ἱερομόναχο 'Αρσένιο Παπατσιώκ.
῞Ολοι αὐτοί ἐβοήθησαν τόν π. Κλεόπα στήν ὁμαλή λειτουργία τῆς ἡγεμονικῆς αὐτῆς Μονῆς καί ἀνέδειξαν τήν Σλάτινα μία ἀληθινή θεολογική ἀκαδημία, μοναδική ἐκεῖνο τόν καιρό σ' ὁλόκληρη τήν Ρουμανία.
'Η φήμη ἀναδιοργανώσεως αὐτῆς τῆς Μονῆς διαδόθηκε παντοῦ καί ἤρχοντο πάρα πολλοί προσκυνηταί, φοιτηταί, διανοούμενοι καί ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων γιά ν' ἀκούσουν συμβουλές ἀπό τόν π. Κλεόπα καί ἀπό τούς ἄλλους Πατέρας. 'Υπό τήν διεύθυνσι τοῦ ἱερομονάχου Πετρωνίου καταρτίσθηκε κι ἕνας πολύ ἁρμονικός ἐκκλησιαστικός χορός, ἀποτελούμενος ἀπό 30 νέους ὡς ἐπί τόν πλεῖστον Δοκίμους μοναχούς, πού συγκινοῦσε τά βάθη τῶν καρδιῶν ὅλων τῶν Πατέρων καί 'Αδελφῶν Προσκυνητῶν.
῎Ετσι ἄρχισε ἡ πνευματική ἄνθησις στό Μοναστήρι Σλάτινα τῆς Σουτσεάβας.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

11 Αὐγούστου  2013

Πνευματικός ὁδηγός πολλῶν Μοναστηριῶν τῆς Μολδαβίας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλίε

Πνευματικός ὁδηγός πολλῶν Μοναστηριῶν τῆς Μολδαβίας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλίε

Πνευματικός ὁδηγός πολλῶν Μοναστηριῶν τῆς Μολδαβίας

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Ο π. Κλεόπας διωρίσθηκε ἐπίσης ἀπό τἠν Μητρόπολι Μολδαβίας νά ἐπαγρυπνῆ καί καθοδηγῆ στήν πνευματική ζωή τά περισσότερα Μοναστήρια τῆς περιοχῆς, τά ἑξῆς: Πούτνα, Μολντοβίτσα, Ρίσκα, Συχαστρία, καί τίς Σκῆτες Σύχλα καί Ραρέου, κατά τό πρότυπο τῆς Μονῆς Σλάτινα. Γι' αὐτό ἐπήγαινε μέ τήν σειρά σ' αὐτά, ἀφοῦ τόν καλοῦσαν γιά πνευματικές συμβουλές καί ἐξομολόγησι καί κατόπιν ἐπέστρεφε πάλιν στήν Σλάτινα.
'Η Πανοσιότης του ἔδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στήν ὑπακοή μέ ἀγάπη, στήν ἑβδομαδιαία ἐξομολόγησι, στήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ καί στήν συμμετοχή στίς 'Ιερές 'Ακολουθίες& ἀκόμη ζητοῦσε τήν ἐκπλήρωσι τοῦ κανόνος στό κελλί καί τίς καθιερωμένες ἀναγνώσεις προσευχῶν. Διότι μόνο ἔτσι εἶναι δυνατόν νά καταρτισθοῦν πνευματικά οἱ μοναχοί, ν' ἀγαπήσουν τόν Χριστό καί νά ζήσουν μέ ταπείνωσι καί ὑπακοή. 'Ενῶ, ὅταν ἀνεφύοντο ταραχές ἤ διάφοροι πειρασμοί στά καθοδηγούμενα ἀπ' αὐτόν Μοναστήρια, ὁ π. Κλεόπας ἔστελλε ἕνα ἤ δύο Πνευματικούς καί ἐπέφεραν τήν ἡσυχία καί γαλήνη.
Σ' ὅλα τά μνημονευθέντα Μοναστήρια λειτουργοῦσαν μοναχικές σχολές κατηχήσεως καί διετηρεῖτο ἡ ἴδια πνευματική τάξις καί ζωή.

'Επί τρία χρόνια ὅλα αὐτά τά Μοναστήρια προώδευσαν πολύ στήν μοναχική ζωή, πρᾶγμα τό ὁποῖον ὠφείλετο τόσο στούς Προεστώτας τους ὅσον ἰδιαιτέρως στόν π. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος ἀγρυπνοῦσε γιά τήν ὁμαλή ἐξέλιξι τῆς πνευματικής ζωῆς γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν χαρά τῶν Χριστιανῶν.

 Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

19 Αὐγούστου  2013

'Ο π. Κλεόπας προσκαλεῖται γιά ἡγούμενος στήν Μονή Νεάμτς.

'Ο π. Κλεόπας προσκαλεῖται γιά ἡγούμενος στήν Μονή Νεάμτς.

   'Ο π. Κλεόπας προσκαλεῖται γιά ἡγούμενος στήν Μονή Νεάμτς.

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Στήν ἀρχή τοῦ ἔτους 1951 ὁ πατριάρχης 'Ιουστινιανός ἐπιθυμῶντας νά ἀναβιώση πνευματικῶς καί ἡ Μονή Νεάμτς, ἡ μεγαλύτερη Κοινοβιακή λαύρα τῆς Χώρας μας, ἐνέκρινε νά μεταβῆ ὁ π. Κλεόπας στό Νεάμτς μέ 70 μοναχούς ἀπό τήν Σλάτινα καί τήν Συχαστρία.
'Ο π. Κλεόπας, ἀκούοντας αὐτή τήν εἴδησι, λυπήθηκε πολύ καί παρεκάλεσε τήν Κυρία Θεοτόκο νά τόν λυτρώση ἀπ' αὐτόν τόν πειρασμό, ἐνθυμούμενος καί τόν λόγο τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς 'Αγαπία, τοῦ π. Βικεντίου, ὁ ὁποῖος εἶπε: <Παιδιά μου, ὅταν θά σᾶς ἔρχωνται πολλοί πειρασμοί, νά νηστεύετε τρεῖς ἡμέρες καί νά προσεύχεσθε μέ δάκρυα στόν Θεό νά σᾶς διδάξη τί πρέπει νά κάνετε! > Καί ἰδού πῶς ἐνήργησε.
Μία νύκτα κλείσθηκε στό κελλί του καί προσευχόταν μέ νηστεία ἐπί ἑπτά ἡμέρες. Αὐτό τό ἐγνώριζε μόνο ὁ μαθητής του, ἱερομόναχος Σεραπίων καί κανείς ἄλλος.
Μετά ἀπό ἑπτά ἡμέρες, ὅπως καθόταν στό σκαμνί καί ἐξεκουράζετο λίγο, εἶδε ἕνα οὐράνιο φῶς τό ὁποῖο περιεκύκλωσε τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, πού εὑρισκόταν στόν τοῖχο. Κατόπιν ἡ Κυρία Θεοτόκος ὡμίλησε ἀπό τήν Εἰκόνα της καί τοῦ εἶπε: <Μή λυπῆσαι γιά τίς ἀναταραχές πού ἔγιναν στήν Μονή Νεάμτς, διότι ἐγώ θά τίς καταπαύσω. 'Εσύ νά μήν ἀμφιβάλλης γι' αὐτό>. Διότι ἕνας λογισμός τοῦ ἔλεγε νά πάη στήν Μονή Νεάμτς καί ὁ ἄλλος τοῦ ἔλεγε νά φύγη γιά τήν ἔρημο.
Κατόπιν ἐπῆγε στόν Πνευματικό του, τόν π. Παῒσιο. 'Εξωμολογήθηκε καί τοῦ εἶπε αὐτά πού ἄκουσε καί ὅτι εἶδε τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου μέσα στό κελλί του ἀκτινοβολοῦσα. 'Ο Γέροντας τοῦ εἶπε: <Αὐτό εἶναι ἕνα θεϊκό σημεῖο. 'Αλλά μήν λέγης σέ κανένα ἐπί τοῦ παρόντος αὐτή τήν ὀπτασία. '
Από τώρα ἑτοιμάσου καί αὔριο νά κοινωνήσης. Καί, ἐάν θά εἶναι ἀπό τόν Θεό, θά πᾶς στό Μοναστήρι Νεάμτς καί ἡ Κυρία Θεοτόκος θά σέ βοηθήση. 'Εάν δέν εἶναι θέλημά Του, θά παραμείνης στήν θέσι σου.
Τήν δεύτερη ἡμέρα, μετά τήν Θεία Λειτουγία, ὁ π. Κλεόπας ἔλαβε εἰδοποίησι ὅτι ὁ πατριάρχης ἐρώτησε κι ἄλλους πολλούς καί ἀπεφάσισε νά παραμείνη ὁ π. Κλεόπας στόν τόπο του, ὅπου εὑρισκόταν καί πρίν. ῎Ετσι, μέ τίς προσευχές τῆς Θεομήτορος καί τίς εὐλογίες τοῦ Πνευματικοῦ του π. Παϊσίου, εἰρήνευσαν τά πάντα.

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

20 Αὐγούστου  2013

'Η δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). Μέρος Α'

'Η δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). Μέρος Α'

'Η δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). Μέρος Α'

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Μέχρι τήν ἄνοιξι τοῦ 1952 τό Μοναστήρι Σλάτινα εἶχε μία μεγάλη πνευματική ἄνθησι. *Ητο ἕνα ἀπό τά πρῶτα ὀργανωμένα Μοναστήρια τῆς Χώρας μας. Μέχρι τότε εἶχε 80 Μοναχούς, ἀπό τούς ὁποίους οἱ 60 ἦσαν νέοι.
Οἱ Χριστιανοί ἤρχοντο στίς ἑορτές ν' ἀκούσουν τίς 'Ακολουθίες καί κήρυγμα τοῦ π. Κλεόπα, τό ὁποῖον συγκινοῦσε τίς καρδιές ὅλων. ῞Ολα διεξήγοντο μέ ἀγάπη καί τάξι.
῞Ομως ὁ π. Κλεόπας ἔλεγε κατ' ἰδίαν πρός τούς μαθητάς του: <'Εγώ μόνο σωματικά εἶμαι ἐδῶ στήν Σλάτινα, ἐνῶ ψυχικά εἶμαι στήν Συχαστρία, ὅπου ἐκαλογέρευσα καί ἔζησα ἐκεῖ τόσα χρόνια>
'Ο διάβολος ὅμως, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε κοιμᾶται, δέν ἠμποροῦσε νά ὑπομείνη τήν μοναχική ἄσκησι καί ἁρμονική ζωή τῶν Μοναχῶν τῆς Μονῆς Σλάτινα. Γι'αὐτό προέτρεψε τήν κρατική 'Ασφάλεια νά κάνη μία ἐξονυχιστική ἔρευνα στήν 'Αδελφότητα τῆς Μονῆς Σλάτινα.
Φθάνοντας τήν νύκτα, τά ὄργανα τῆς μυστικῆς 'Αστυνομίας ἐξέτασαν καί ἐφοβέρισαν τόν ἡγούμενο καί τούς Πατέρες τῆς Μονῆς. Στήν συνέχεια ἐκράτησαν μερικούς ἀπ' αὐτούς, ὅπως τόν π. Κλεόπα, τόν π. 'Αρσένιο Παπατσιώκ καί τόν Δόκιμο Κωνσταντῖνο Δημητρέσκου.

'Αφοῦ τούς μετέφεραν μέχρι την πόλι Φαλτιτσένι, τούς ἐξέταζαν ὅλη τήν νύκτα. Τότε τόν π. Κλεόπα τόν ἐπέπληξαν λέγοντάς του: <'Η ἀφεντιά σου, σαμποτάρεις τήν ἐθνική οἰκονομία καί λέγεις ὅτι σήμερα εἶναι ὁ Γεώργιος, αὔριο ὁ Βασίλειος καί  αὔριο ἄλλη ἑορτή, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι ἄφησαν τήν ἀξίνα κάτω καί δέν ἐργάζονται πλέον!>
'Ο π. Κλεόπας τούς ἀπήντησε: <Πᾶς νά μήν εἰπῶ ὅτι εἶναι ἑορτή, ὅταν εἶναι γραμμένη στό 'Ημερολόγιο τῆς 'Αγίας 'Εκκλησίας μας;> 
Στό τέλος τούς εἶπαν νά μή κάνουν προπαγάνδα καί τούς ἄφησαν ἐλευθέρους.
Φθάνοντας τήν νύκτα στό Μοναστήρι ὁ π. Κλεόπας, ἐξωμολογήθηκε στόν Πνευματικό του καί μέ τήν συμβουλή του μυστικά, μαζί μέ τόν π. 'Αρσένιο ἀνεχώρησαν στά Βουνά Στηνισιοάρα σέ ἄλλους ἀγνώστους τόπους καί μακρινούς, μέχρις ὅτου ἠρέμησαν τά πράγματα  στήν Σλάτινα. 'Ο ἕνας στόν ἄλλο ἐξωμολογοῦντο καί ἐπιτελοῦσαν τά ῞Αγια Μυστήρια μεταξύ τους, ἀλλά δέν ἔμεναν στόν ἴδιο τόπο. ῎Εμειναν κρυμμένοι στά βουνά γιά πολύ καιρό μέσα σέ ἐρειπωμένα μαντριά προβάτων καί ἐλάμβαναν τροφή μία φορά τόν μῆνα ἀπό κάποιον εὐλαβῆ Χριστιανό, τόν Στράτο.
Πολλοί λύκοι ἦσαν τότε ἐκεῖ στά Βουνά τῆς Στηνισιοάρας, ἀλλά οἱ δύο ἐρημῖτες τούς ἔδιναν ἀπό τό ἰδικό τους φαγητό καί μέ τήν προσευχή τους στόν Θεό δέν τούς ἐφοβοῦντο πλέον.
'Αφοῦ ἐπέστρεψαν στήν Συχαστρία, ὁ π. Κλεόπας ἐδιηγεῖτο στούς Πατέρες μερικές στγμές ἀπό τήν περιπλάνησί τους στά βουνά:
<῞Οταν ἤμουν στό δάσος περιπλανόμενος μέ ἀναζητοῦσαν οἱ <φίλοι μου> κι αὐτοί ἦσαν: ῞Ενας γέρων ἀγριόχοιρος καί μία πονηρή ἀλεποῦ. Τόν  γέροντα ἀγριόχοιρο τόν τακτοποιοῦσα μέ εὐκολία. ῞Οταν τόν ἄκουγα νά μουγκρίζει καί νά σκάβη, κατέβαινα καί τοῦ ἔδινα πατάτες κι ἔφευγε& ἀλλά μέ τήν πονηρή ἀλεποῦ δέν ξεμπέρδευα εὔκολα. Αὐτή  ἐρχόταν τήν νύκτα μέχρι τήν πόρτα τῆς τρώγλης μου καί, ἐάν συνέβαινε νά ξεχνοῦσα κάτι νά τῆς ἀφήσω, μέ περίμενε ἔξω!

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

22 Αὐγούστου  2013

__________________________

H ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΚΛΕΟΠΑ

'Η δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Β').

'Η δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Β').

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

  Μιά φορά ἔριξα μιά ματιά μέσα στό τσουκάλι πού ἔκανα τό ψωμί. Εἶχε ἀκόμη ἀπομείνει λίγο. ῏Ηλθε ἡ ἀλεποῦ καί, χωρίς φόβο καί ντροπή ἄρχισε νά τό τρώγη. 'Εγώ τήν εἶδα ἀπό τό παραθυράκι καί βγῆκα ἔξω.
 Αὐτή, ὅταν μέ εἶδε, ξεκίνησε νά φύγη, ἀλλά ὁ γάντζος τοῦ τσουκαλιοῦ ἔπεσε καί πέρασε μέσα στό κεφάλι της.
Τώρα τό πρόβλημά μου δέν ἦτο μόνο ὅτι δέν εἶχα ψωμί, ἀλλά δέν εἶχα οὔτε τσουκάλι, διότι ἡ ἀλεποῦ τό πῆρε στό λαιμό της καί ἀπομακρύνθηκε.
Ποῦ νά ζυμώσω λοιπόν ψωμί; 'Εφώναξα τήν ἀλεποῦ ἀπό μακριά: «῎Αφησέ μου, τουλάχιστον τό τσουκάλι!. . . . Κι αὐτή ἀνεδείχθη ἄλλη μιά φορά παμπόνηρη. Πλησίασε σ' ἕνα κλωνάρι τό κεφάλι της, κρεμάσθηκε τό τσουκάλι,  ἔβγαλε ἐκεῖ τό κεφάλι της κι ἔφυγε γιά τό δάσος. 'Εγώ ἤμουν πολύ χαρούμενος διότι μοῦ ἀπέμεινε τουλάχιστον τό τσουκάλι γιά νά ζυμώνω τό ψωμί καί τό πρόσφορο!
Εἶχα καί ἄλλους φίλους.
Αὐτοί ἦσαν οἱ τυφλοπόντικες καί ποντίκια τοῦ δάσους. 'Εάν δέν ξέρεις πῶς νά ὀργανωθῆς, αὐτά θά σέ ἀφήσουν χωρίς τροφή στά μισά τοῦ χειμῶνος. Εἶχα στήν σπηλιά μου ἕνα σακκί παξιμάδι δεμένο ψηλά σέ ἕνα δοκάρι. ῞Οταν πλησίαζε τό βράδυ, ἤρχοντο καί οἱ «ἐνορίτες μου». Τρυποῦσαν κι ἔμπαιναν μέσα στήν σπηλιά κι ἔφθαναν στό παξιμάδι. 'Εμένα δέν μέ λυποῦσε ἡ ἀξία τοῦ παξιμαδιοῦ, ἀλλά μέ στενοχωροῦσε τό γεγονός ὅτι δέν ἠμποροῦσα νά κάνω οὔτε τόν κανόνα μου, λόγῳ σωματικῆς ἐξαντλήσεως.
῞Οταν ἄρχιζα νά διαβάζω, ἄρχιζαν κι ἐκεῖνα νά ροκανίζουν τό παξιμάδι. Τί νά κάνω; ῎Ελεγα. 'Επῆρα ἕνα ραβδί στό δεξί χέρι καί τό Ψαλτήριο στό ἀριστερό. Κι ἄρχισα ἔτσι νά κάνω τήν προσευχή μου: «Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. . . » ἐνῶ μέ τήν ράβδο, πάτ! κτυποῦσα τά ποντίκια τριγύρω μου! 'Αφοῦ τά τραυμάτιζα ἐκεῖνα ἔκαναν σάν πεθαμένα. Κατόπιν ἐσυνέχιζα: «πρόσχες τῆ φωνῆ τῆς δεήσεώς μου. . . » κι ἄλλους στίχους, καί ὅταν ἄρχιζαν νά ροκανίζουν, ἐγώ μέ τό ραβδί τά κτυποῦσα. ῎Ετσι ἔκανα τόν κανόνα μου μέχρις ὅτου ἔκλεισα ὅλες τίς τρύπες».
Μία φορά πηγαίνοντας γιά τό δάσος, τέλος τοῦ Φθινοπώρου, μ' ἔπιασε μιά δυνατή βροχή, ἡ ὁποία μέ μούσκεψε σ' ὅλο τό σῶμα μου. ῎Ηδη ἤμουν πολύ μακριά ἀπό τήν σπηλιά μου κι ἔπρεπε νά διανύσω ἕνα κομμάτι δρόμου ἀρκετά μεγάλο μέ τά ροῦχα μου βρεγμένα.
Καθ' ὁδόν τό κρῦο ἦτο πολύ σκληρό καί ὁ ἄνεμος κρύος πού μοῦ προκάλεσαν ἀγκύλωσι. ῎Επεσα, λοιπόν, κάτω, ὄχι πολύ μακριά ἀπό τήν σπηλιά μου, χωρίς νά ἠμπορῶ νά κινηθῶ. 'Εσκεπτόμουν: «Τώρα θ' ἀποθάνω καί θά φύγω ἀπ'αὐτή τήν ζωή χωρίς τήν Θεία Κοινωνία». Τότε προσευχήθηκα θερμά καί δυνάμωσα. καί σιγά-σιγά ἔφθασα στήν σπηλιά μου.  'Εκεῖ μέ δυσκολία ἄναψα φωτιά, στάθηκα  δίπλα, ἐστέγνωσα καί λυτρώθηκα ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ θανάτου.

   Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

26 Αὐγούστου  2013

__________________________

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Ἀκόμη ὁ π. Κλεόπας, ὅπως μοῦ ἔλεγε, εἶχε κι ἄλλον πειρασμό:
«Μιά νύκτα μετά τά μεσάνυκτα ἤμουν στήν σπηλιά μου καί εἶχα τελειώσει τήν 'Ακολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ. ῎Εφθασα στό τέλος τοῦ ὄρθρου, ὅταν ξαφνικά ἄκουσα: Μπούφ, μπούφ, μπούφ!. . . 'Ενόμιζα ὅτι ἔτρεμε ὅλη ἡ γῆ. Βγῆκα ἔξω νά ἰδῶ τί εἶναι αὐτό πού ἀκούγεται, ἀλλά, ὅταν ἄνοιξα τήν πόρτα τῆς σπηλιᾶς μου, εἶδα ἔξω ἕνα δυνατό φῶς καί μέσα σ' αὐτό χάλκινο τάνκς μέ πολλούς τροχούς.
'Απ' αὐτό κατέβηκε ἕνας ὑψηλός ἄνθρωπος μέ μεγάλα μάτια, μέ μαῦρο καί ἀγριωπό πρόσωπο καί μ' ἐρώτησε κοφτά: «Τί ζητεῖς ἐδῶ;» Τότε ἐνθυμήθηκα τί λέγουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μας.
῞Οτι, ἐάν ἔχης τά ῞Αγια Μυστήρια, ἔχεις τόν Χριστό ὁλοζώντανο! Εἶχα τόν ῞Αγιο ῎Αρτο στήν κουφάλα ἑνός ἐλάτου μέσα στήν σπηλιά μου. ῞Οταν εἶδα αὐτή τήν δαιμονική σκηνή, μπῆκα γρήγορα μέσα, ἐπῆρα στά χέρια μου τά ῞Αγια Δῶρα καί μόνο μέ αὐτά εἶπα: «Κύριε 'Ιησοῦ Χριστέ, μή μέ ἐγκαταλείπης!»
Νά ἰδῆς ἐσύ τί προσευχή κάνεις, ὅταν βλέπης τόν δράκοντα στήν πόρτα σου! ῞Οταν ἐκύτταξα πάλιν ἔξω, εἶδα ὅτι ἀπεμακρύνοντο μέ τήν δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Δίπλα στήν σπηλιά μου ἦτο μία βαθειά χαράδρα ὅπου ἔπεσε μέσα σ' αὐτή τό ἀκάθαρτο ἐκεῖνο πνεῦμα. 'Αλλά πῶς ἔπεσε; ῞Οταν ἔφθασε στό χεῖλος τῆς χαράδρας ἔκαμε τρεῖς κύκλους γύρω ἀπό τόν ἑαυτό του μαζί μέ τό τάνκς  καί μετά ἔπεσε καί ἔκανε δυνατό κρότο. Αὐτός ὁ κρότος ἀκουγόταν στά αὐτιά μου μέχρι τήν ἄλλη νύκτα, δηλαδή ἐπί 24 ὧρες».
Μιά ἄλλη φορά, ὅταν ἦτο ὁ π. Κλεόπας μέσα στήν σπηλιά του, ἄκουσε πάλι θόρυβο. Κι ὅταν ἐξῆλθε ἔξω, γινόταν ἕνας ἀληθινός πόλεμος. ῎Εβλεπε τάνκς νά ἔρχωνται πρός τό μέρος του, στρατιῶτας ἁρματωμένους νά τρέχουν καί τοῦ φαινόταν ὅτι ὅλο τό στράτευμα προσπαθοῦσε νά τόν συλλάβη. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε τήν προσευχή καί ὅλη αὐτή ἡ δαιμονική φαντασία ἐξαφανίσθηκε.
Μᾶς ἐδιηγήθηκε καί ὁ π. 'Αρσένιος ἕνα συμβάν πού ἔζησε στήν ἔρημο μέ τόν π. Κλεόπα: Κάποτε μᾶς ἔπιασε μιά μεγάλη βροχή στό δάσος, ὄχι πολύ ψηλά, ἀλλά μακριά ἀπό τήν σπηλιά. 'Ο π. Κλεόπας εἶχε σταθῆ σ' ἕνα μέρος κι ἐγώ σέ ἄλλο 'Αναζητούσαμε συστάδες ἀπό πυκνά δένδρα καί θάμνους νά φυλαχθοῦμε. 'Εκεῖνος ἐπέμενε, εὑρισκόμενος κάτω ἀπό κλαδιά νά ἔλθω κι ἐγώ κοντά του. Μέχρις ἐκεῖ ἦτο ἡ ἀπόστασις 30 μέτρα. 'Εγώ τοῦ ἔλεγα ὅτι ἡ ἰδική μου τοποθεσία εἶναι καλλίτερη, ἐνῶ αὐτός μοῦ ἔλεγε ὅτι ἦτο ἡ ἰδική του. Τότε ἐσκέφθηκα: «῎Οχι, στάσου λίγο! Γιατί νά μή ἀκούσω  τόν π. Κλεόπα!»῎Εφυγα ἀπό ἐκεῖ καί ἀμέσως κατωλίσθησε ἐκεῖνος ὁ τόπος πού ἐστεκόμουν. 'Εθαύμασα! 'Ιδού τί σημαίνει ὑπακοή!»
Τόν χειμῶνα τοῦ 1953 τό κρῦο ἦτο πολύ δυνατό.
'Ο π. Κλεόπας εἶχε προσκληθῆ ἀπό Χριστιανούς ἀπομονωμένων σπιτιῶν τοῦ δάσους, ὅπου τούς παρηγοροῦσε μέ πνευματικές ἱστορίες. Μία οἰκοδέσποινα τόν ἐρώτησε: «Πάτερ, ἔχω ἕνα ἀνεψιό. Νά ἔλθη κι αὐτός; «Ναί, νά ἔλθη».
Μετά ἀπό λίγη ὥρα πάλι τοῦ ἔλεγε: «Πάτερ, ἔχω μία ἀνεψιά. Νά ἔλθη κι αὐτή νά ἀκούση τά λόγια σας; «Ναί, νά ἔλθη καί αὐτή!» 'Αλλά παρατήρησε ὁ Πατήρ ὅτι συγκεντρώθηκαν πάρα πολλοί. Τότε ἄφησε ἕνα σημείωμα στό τραπέζι, στό ὁποῖον ἔγραφε: «'Εγώ ἀνεχώρησα. Συγχωρέστε με!» Καί ἔφευγε γιά τό δάσος.

    Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

28 Αὐγούστου  2013

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Δ').

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Δ').

 Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Δ').

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῞Οταν εὑρέθηκε μέ κάποιον Χριστιανό, εἶχε καί ἄλλον πειρασμό. 'Ο ἐχθρός ἐμφανίσθηκε σάν σκίουρος καί στάθηκε ἐπάνω ἀπό τήν εἰκόνα, στό κελλί ὅπου ἔμενε. 'Ο Πατήρ ἀγανακτισμένος τόν ἔριξε κάτω. 'Αμέσως ὁ σκίουρος ἄρχισε νά κλαίη, ἐνῶ θά ἔπρεπε  μόνο μέ τήν προσευχή νά ἀντιμετωπίση τόν πόλεμο αὐτό τοῦ διαβόλου.
Οἱ Πατέρες Κλεόπας καί 'Αρσένιος ἀγωνίσθηκαν στά βουνά Στηνισιοάρα μέχρι τό καλοκαίρι τοῦ 1954, ὅταν ὁ πατριάρχης 'Ιουστινιανός  ἐπέτυχε τήν ἔγκρισι ἀπό τό Κράτος οἱ δύο αὐτοί ἀσκητές νά ἐπιστρέψουν στό Μοναστήρι τους ἤ νά ἔλθουν στό Πατριαρχεῖο
῞Οταν ἦλθαν νά  βγάλουν τόν π. Κλεόπα ἀπό τήν ἔρημο καί νά τόν ὁδηγήσουν στό Πατριαρχεῖο, αὐτός ἐφοβήθηκε μήπως ζητοῦν νά τοῦ στήσουν ἄλλη ἐνέδρα.
῎Αρχισε ὅμως νά προσεύχεται στόν Θεό νά τοῦ δείξη ἄν πρέπη ἤ δέν πρέπει νά ὑπάγη. Τότε τοῦ ἦλθε στόν νοῦ ὁ λόγος τοῦ ἁγίου 'Ιωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος λέγει: «Εἶναι ἐντροπή στόν ποιμένα νά φοβῆται τόν θάνατο, ὅταν ὁ θάνατος εἶναι μέσα στήν ὑπακοή». Καί εἶπε στόν ἑαυτό του: «Ποιός μέ καλεῖ; Μέ καλεῖ ὁ Πατριάρχης τῆς 'Εκκλησίας! 'Εάν μέ στέλλει στόν θάνατο, θά πάω στόν θάνατο!»
῎Ετσι, μετά ἀπό ἄσκησι στήν ἔρημο δύο ἐτῶν, οἱ Πατέρες Κλεόπας καί 'Αρσένιος ἀνεχώρησαν γιά τό Βουκουρέστι συνοδευόμενοι ἀπό τόν ἱερομόναχο π. Δανιήλ  Θεοδώρου.
'Εδῶ ἔγιναν δεκτοί μέ πολλή ἀγάπη ἀπό τόν πατριάρχη 'Ιουστινιανό μέ τούς ὁποίους συνωμίλησε πνευματικά θέματα ἐκείνο τό βράδυ. Κατόπιν ἐστάλησαν στά περισσότερα Μοναστήρια πέριξ τῆς πρωτευούσης γιά νά ἐξομολογήσουν καί διδάξουν τούς μοναχούς καί μοναχές.
Μετά ἀπ' αὐτή τήν διακονία τους οἱ Πατέρες ἐπέστρεψαν στό Μοναστήρι Σλάτινα, πρός ἄφατον χαράν τῶν μοναχῶν καί τῶν Χριστιανῶν ἐκείνου τοῦ τόπου.

 Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

31 Αὐγούστου  2013

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΥΧΑΣΤΡΙΑ ....

Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959

Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

"'Ο ταπεινός στάρετς π. 'Ιωήλ, διάδοχος τοῦ π. Κλεόπα, ἐκυβέρνησε τήν 'Αδελφότητα τῆς Μονῆς Συχαστρίας μέ πολλή σοφία ἐπί 10 χρόνια.
'Η μεγαλύτερη ἀρετή του, πού  ἐξεδηλώνετο ἡμέρα καί νύκτα ἦτο ἡ συμμετοχή του σ' ὅλες τίς 'Ιερές 'Ακολουθίες τῆς ἐκκλησίας. Πρῶτος εἰσήρχετο καί τελευταῖος ἐξήρχετο ἀπό τήν ἐκκλησία.
Γι' αὐτό, ὅταν ἔβλεπε κάποιον Δόκιμο ἤ Μοναχό νά καθυστερῆ νά ἔλθη, τοῦ ἔλεγε: «Βιασθῆτε, ἐλᾶτε γρήγορα στήν ἐκκλησία! 'Εάν δέν ἔχετε διακόνημα σέ ὧρες 'Ακολουθιῶν μή τίς χάνετε& γι αὐτό ἤλθαμε στό Μοναστήρι».
'Η πανοσιότης του εἶχε πνευματικό πόθο γιά τίς 'Ακολουθίες περισσότερο ἀπ ὅλους τούς Δοκίμους καί Μοναχούς καί ἦτο σάν μία εἰκόνα ζωντανή γιά τόν καθένα. 'Ακόμη ἦτο καί Πνευματικός τῆς 'Αδελφότητος μαζί μέ τόν Γέροντα π. Παῒσιο 'Ολάρου, ἀφ' ὅτου ἐπέστρεψε τό 1953 ἀπό τήν Σλάτινα.
Αὐτοί οἱ δυό ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ Πατέρες ἐστόλισαν τήν πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία, διατηρῶντας την στά ἴδια μέτρα πού εὑρίσκετο καί στήν περίοδο ἡγουμενείας τοῦ π. Κλεόπα. 'Ακόμη εἶχαν συγκεντρώσει πλησίον των καί ἱκανόν ἀριθμό νέων ἐραστῶν τοῦ Χριστοῦ.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1956, ὁ π. Κλεόπας ἐπανῆλθε κι αὐτός στήν Μονή τῆς Μετανοίας του μέ τήν συνείδησίν του εἰρηνική ὅτι ἔκανε ὑπακοή, ὁπουδήποτε ἐστάλη ἀπό τήν 'Εκκλησία. 'Από ἐκείνη τήν στιγμή ἡ πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία ἐνισχύεται ἀκόμη περισσότερο.
'Ο π. Κλεόπας ἐξωμολογοῦσε καί ἐδίδασκε τούς Πιστούς στό κελλί του, πού εἶναι πέντε λεπτά, πιό πάνω ἀπό τό Μοναστήρι. 'Ο π. Παῒσιος ἐξωμολογοῦσε κι ἐσυμβούλευε τά πνευματικά του παιδιά στό κελλί του πού εἶναι στό δάσος, καθ' ὅσον ὁ ἴδιος ἦτο ἐραστής τῆς σιωπῆς καί τῆς ἡσυχίας& 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ πάντοτε ἦτο παρών πρῶτα στήν ἐκκλησία καί μετά στήν ἡγουμενεία.
Αὐτοί οἱ τρεῖς προοδευμένοι στήν ἀρετή Πατέρες ἔδωσαν σημαντική ὤθησι στήν πνευματική ζωή τῆς Συχαστρίας αὐτά τά χρόνια τῆς δοκιμασίας. Τό ζωντανό παράδειγμα τοῦ καθενός ἀπ' αὐτούς προέτρεπε τά πνευματικά των παιδιά νά ἐπιτελοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά προετοιμάζωνται γιά δυσκολώτερες ἡμέρες, οἱ ὁποῖες ἤδη ἀνεφάνησαν στόν ὁρίζοντα.
'Η 'Αδελφότης τῆς Μονῆς Συχαστρίας εἶχε φθάσει τούς 80 Πατέρας καί 'Αδελφούς, πού ἦσαν ζηλωταί τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
'Η μεγαλύτερη χαρά ὅλων ἦτο ἡ καθημερινή ἐπιτέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν λοιπῶν 'Ακολουθιῶν ἀρχομένων ἀπό τό Μεσονυκτικό. Οἱ νέοι μοναχοί ἐπιτελοῦσαν τό διακόνημά τους τήν ἡμέρα καί τήν νύκτα παρευρίσκοντο στίς 'Ακολουθίες& ἐνῶ οἱ Γέροντες οὐδέποτε ἀπουσίαζαν ἀπό ὅλες τίς 'Ακολουθίες τοῦ νυχθημέρου.
῞Ολα ἐγένοντο μέ ἡσυχία, εἰρήνη, μέ χαρά καί ὑπακοή. ῞Ολοι ἔκαναν ὑπακοή στούς τρεῖς μεγάλους Πνευματικούς Πατέρες, τόν π. Παῒσιο, τόν π. Κλεόπα καί τόν π. 'Ιωήλ. 'Ο π. Παῒσιος τούς ἐσυμβούλευε γιά τήν ζωή τῆς ἡσυχίας, τῆς σιωπῆς καί τῆς νοερᾶς προσευχῆς. 'Ο π. Κλεόπας τούς προέτρεπε ὅλους, μοναχούς καί Λαϊκούς νά μή ξεχνοῦν τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους, νά ὑπακούουν στόν Πνευματικό τους καί νά φυλάττουν, εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἀλάνθαστη 'Ορθόδοξο Πίστι. 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ τούς προέτρεπε νά μή ἀπουσιάζουν ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές 'Ακολουθίες.
῎Ετσι ἡ Μονή Συχαστρία εἶχε ἀναδειχθῆ ἕνα πνευματικό φρούριο τῆς 'Ορθοδοξίας στήν Ρουμανία, ἕνας τόπος προσευχῆς γιά ὅλους τούς υἱούς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί μία οἰκία πνευματικῆς ἡσυχίας καί χαρᾶς, ὅπου ὁ καθείς ἠμποροῦσε νά συναντήση εὐκολώτερα τόν Θεό.
Στόν ὁρίζοντα ὅμως δέν ἄργησε νά ἀναφανῆ μία μεγάλη φουρτοῦνα πού ἐξέσπασε ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 'Ο ἀθεϊσμός καί οἱ αἱρέσεις ὅλων τῶν ἀποχρώσεων προετοίμαζαν μιά νέα ἐπίθεσι ἐναντίον τῆς 'Ορθοδοξίας, τήν σκληρότερη διά μέσου τῆς ἱστορίας της. Διότι αὐτή ἦτο ἀνέκαθεν ἡ πορεία τῆς 'Αποστολικῆς 'Εκκλησίας μας: Νά προχωρῆ πάντοτε διωκόμενη, πάντοτε ὑβριζομένη, ὅμως πάντοτε ζωντανή, δυνατή, νικήτρια καί δυναμένη νά σώζη τόν ἄνθρωπο.
 

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

2 Σεπτεμβρίου  2013

__________________________

Ὁ διωγμός ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας (1959-1964).

Ὁ διωγμός ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας (1959-1964).

Ὁ διωγμός ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας (1959-1964)

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Ο διωγμός τῶν ἐτῶν 1959-1964 ἐσήμαινε τήν δυσκολώτερη περίοδο γιά τόν Ρουμανικό Μοναχισμό στόν 20ον αἰῶνα.
 'Ο διωγμός ἄρχισε τόν μῆνα 'Απρίλιο τοῦ 1959. Κατ' ἀρχήν ἐξώρισαν ἀπό τούς μοναχικούς τους τόπους τούς 'Ηγουμένους καί Πνευματικούς ἐκείνους πού εἶχαν ἀναπτύξει μία ἐντονώτερη πνευματική δραστηριότητα καί τούς ὁποίους ἀκολουθοῦσαν πολλοί Χριστιανοί.
Τόν ἴδιο μῆνα ἐξώρισαν ἀπό ὅλα τά Μοναστήρια τῆς Χώρας μας ὅλη τήν νεολαία, δηλαδή ρασοφόρους καί Δοκίμους 'Αδελφούς.
Κατά τό τέλος τοῦ ἔτους 1959 ἐψηφίσθηκε ἀπό τήν ἀθεϊστική Κυβέρνησι τοῦ Βουκουρεστίου ἕνα εἰδικό διάταγμα διά τοῦ ὁποίου ἐξώριζαν ἀπό τά Μοναστήρια ὅλους τούς Μοναχούς μέχρι ἡλικίας 55 ἐτῶν καί τίς Μοναχές μέχρι ἡλικίας 50 ἐτῶν.
Τό διάταγμα ἐφηρμόσθηκε μέ αὐστηρότητα ὑπό τόν ἔλεγχο τῆς μυστικῆς 'Αστυνομίας καί τήν ἐπαγρύπνησι τῶν πολιτικῶν ὀργάνων τῆς κάθε περιοχῆς. Μέχρι τήν ἄνοιξι τοῦ 1960 ἐξεδιώχθησαν ἀπό τά Μοναστήρια μας περισσότεροι ἀπό 4000 μοναχοί καί μοναχές.
Τά πλέον τραυματισμένα Μοναστήρια ἦσαν τῆς Μολδαβίας, διότι ἦσαν περισσότερα καί μέ μεγαλύτερη πνευματική ἀκτινοβολία καί ἀριθμό μοναχῶν. Μερικά Μοναστήρια, ὅπως ἡ Συχαστρία καί ἡ Σλάτινα μετετράπησαν σέ Μοναστήρια-῎Ασυλα.
 'Η Συχαστρία γιά γέρους μοναχούς καί ἡ Σλάτινα γιά μοναχές γερόντισσες. Στήν Συχαστρία συγκεντρώθηκαν περισσότεροι ἀπό 40 μοναχοί ἀπό τά Μοναστήρια τῆς Μολδαβίας, οἱ ὁποῖοι, μετά ἀπό λίγα χρόνια, μετετέθησαν στόν Κύριο.
Τά μνήματά τους εὑρίσκονται στό Κοιμητήριο τῆς Μονῆς.
Οἱ μικρές Σκῆτες, τά ἔρημα Μοναστήρια καθώς καί ὅσα εἶχαν ἱεραποστολική διακονία ἐκλείσθηκαν ἤ μετετράπησαν σέ ἐνοριακούς ναούς, τά ὁποῖα ὑπηρετοῦντο ἀπό ἐγγάμους ἱερεῖς. 'Ενῶ ἡ εἴσοδος νέων γιά τόν μοναχισμό ἀπαγορεύθηκε καί ἐλεγχόταν ἀπό τήν μυστική 'Αστυνομία.
'Ο στάρετς τῆς Συχαστρίας π. 'Ιωήλ μαζί μέ τόν π. Βαρσανούφιο Λιπάν, μαθητή τοῦ π. Κλεόπα ἐξεδιώχθησαν κι αὐτοί ἀπό τόν μοναχισμό στίς 22 'Απριλίου 1959 καί ἐστάλησαν μέ συνοδεία  σκληρῶν ἀστυνομικῶν στό χωριό τους.
'Ο π. 'Ιωήλ ἐπῆγε στήν Κοινότητα Ντουμπράβα καί ὁ ἱερομόναχος  Βαρσανούφιος στό Πιπιρίγκ Νεάμτς. ῎Ετσι, τό Μοναστήρι Συχαστρία εἶχε χάσει τόν στάρετς καί 40 μοναχούς, ἐνῶ ὁ π. Κλεόπας εἶχε χάσει τόν παρηγουμενιάρη του καί τά περισσότερα ἀπό τά πνευματικά του παιδιά, πού ἦσαν μοναχοί.

    Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις
 Σεπτεμβρίου  2013
__________________________

ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ Π. ΚΛΕΟΠΑ

'Η τρίτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά βουνά

    

'Η τρίτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά βουνά

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε 

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Βλέποντας ὁ π. Κλεόπας τήν δύσκολη αὐτή κατάστασι καί γνωρίζοντας ὅτι ἐλέγχεται πάντοτε ἀπό κρατικά ὄργανα, παρακινούμενος ἀπό τό ῞Αγιον Πνεῦμα, ἀνεχώρησε πάλι διά τρίτη φορά γιά τά Βουνά τῆς Μολδαβίας, στήν ἀγαπημένη του ἡσυχία.
Πρῶτα μετέβη στά δάση πέριξ τῆς Κοινότητος Χάνγκου.
 'Από ἐκεῖ κατευθύνθηκε πρός βορρᾶ, πρός τά βουνά Χαλαούκα τοῦ Πιπιρίγκ. 'Εκεῖ ἔφτιαξε μία  ξύλινη καλύβα, ὄχι πολύ μακριά ἀπό τήν κορυφή τοῦ ὄρους τοῦ Πέτρου Βόδα, ὅπου ἔμεινε δύο χρόνια, βοηθούμενος ἀπό ἕνα ἀφοσιωμένο Χριστιανό ἐκείνης τῆς περιοχῆς, ὀνόματι Παῦλο Μαρίν.
Κατά τό ἔτος 1962 ἦλθε σ'αὐτόν καί ὁ μαθητής του, ὁ π. Βαρσανούφιος, μέ τόν ὁποῖον ἀσκήτευσε μαζί σέ πολλά μέρη περισσότερα ἀπό τρία χρόνια. Αὐτοί πού τούς βοηθοῦσαν σ' αὐτή τήν ἀναχώρησι ἦσαν ὁ Δημήτριος Νίτσα καί ὁ Γεώργιος 'Ολτεάνου καθώς καί συγγενεῖς τοῦ π. Βαρσανουφίου.
Καί οἱ δύο Πατέρες ἐξωμολογοῦντο ὁ ἕνας στόν ἄλλο κάθε ἑβδομάδα καί ἐκοινωνοῦσαν τά ῎Αχραντα Δῶρα, τά ὁποῖα μετέφεραν ἀπό τήν Μονή Συχαστρία, δύο-τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα.
Τά χρόνια περνοῦσαν καί ὅλοι ἐπερίμεναν μέ ἀνυπομονησία τήν ἐπιστροφή τοῦ π. Κλεόπα. ῞Ολοι ἐπιθυμοῦσαν νά γυρίση, ἀλλά πειρισσότερο ἡ γερόντισσα μητέρα του, ἡ μοναχή 'Αγάθη ἀπό τήν Μονή Παλαιά 'Αγαπία. Δέν εἶχε ἰδεῖ ἐδῶ καί ἕξι χρόνια καί καί δέν ἤθελε νά ἀναχωρήση στόν Κύριο, χωρίς νά τόν συναντήση ἔστω καί μία φορά.
'Ο π. Κλεόπας ὅμως δέν ἐρχόταν ῎Εμαθε στήν ἡσυχία καί τήν ἀδιάκοπη προσευχή, ἐνῶ οἱ παρηγοριές τοῦ 'Αγίου Πνεύματος τοῦ ἀνέπαυον τήν ψυχή ἡμέρα καί νύκτα. Βοηθούμενος καί ἀπό τίς προσευχές τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν ἦτο ἀκόμη ὑγιής καί ἠσχολεῖτο παράλληλα μέ τήν νοερά προσευχή,  καί μέ τήν συγγραφή ἱερῶν βιβλίων κοντά στίς ρίζες τῶν ἐλάτων, ὅπως ὁ ἴδιος ἀργότερα ἔλεγε.
'Ιδού οἱ τίτλοι μερικῶν βιβλίων, πού ἔγραψε ἐκεῖ στήν ἐρημική του ζωή μέσα στά δάση: Κηρύγματα γιά μοναχούς, τό ὁποῖον, ὅταν ἐκδόθηκε ὠνομάσθηκε 'Ανάβασις πρός τήν ἀνάστασι. ῎Αλλα εἶναι τό 'Εξομολόγησις ἀρχιερέων, ἐξομολόγησις ἡγουμένων, ἐξομολόγησις Πνευματικῶν, ἐξομολόγησις νυμφευμένων ἱερέων, ἐξομολόγησις τῶν Μοναχῶν. Περί ὀνείρων καί ὀπτασιῶν, καθώς καί τό βιβλίο Θαύματα τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.
'Ο π. Κλεόπας ἔγραψε κι ἄλλους ψυχωφελεῖς λόγους, ἀπό τούς ὁποίους μερικοί ἐτυπώθησαν, ἐνῶ ἄλλοι ἐχάθησαν μέ τόν καιρό. 'Αλλά αὐτά τά ὁποῖα διασώζονται μέχρι σήμερα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ π. Κλεόπας ἦτο μεγάλος ἀγωνιστής καί ζηλωτής τῆς μελέτης τῆς 'Αγίας Γραφῆς, τῶν 'Αγίων Πατέρων καί αὐστηρός τηρητής τῶν 'Ιερῶν Κανόνων.
'Η πανοσιότης του προσηύχετο στήν ἐρημία 10-12 ὧρες κάθε νυχθήμερον. ῞Οπως μᾶς ἔλεγε ἀργότερα ὁ μαθητής του π. Βαρσανούφιος, συνήθιζε νά διαβάζη τό πρωῒ τίς ἑξῆς προσευχές. Τήν 'Εωθινή προσευχή, μερικούς Χαιρετισμούς 'Αγίων καί ἰδιαιτέρως τόν 'Ακάθιστο ῞Υμνο καί τούς Χαιρετισμούς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Κατόπιν ἐδιάβαζε τόν Κανόνα τῆς μετανοίας, τοῦ φύλακος 'Αγγέλου, τῶν Οὐρανίων Δυνάμεων καί μερικά Καθίσματα ἀπό τό Ψαλτήριο.
Τό ἀπόγευμα ἐδιάβαζε τόν 'Εσπερινό, τό 'Απόδειπνο καί μερικούς Κανόνες ἀπό τό Θεοτοκάριο. ῞Υστερα, μετά ἀπό μία μικρή διακοπή, ἔτρωγε μία φορά τήν ἡμέρα τό βραδάκι καί συνέχιζε μέ βραδυνές προσευχές καί τήν Παράκλησι τῆς Θεοτόκου. Κατά τήν διάρκεια τῶν ἐλευθέρων ὡρῶν ἐπανελάμβανε τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ. 'Αξιώθηκε ν' ἀποκτήση καί τήν καρδιακή προσευχή, ὅπως μᾶς ἔλεγε ὁ μαθητής του, ὥστε μερικές φορές ἔκλαιγε μέ θερμά δάκρυα καί αἰσθανόταν μία μεγάλη πνευματική θερμότητα στήν καρδιά του, ἡ ὁποία ἔκαιγε σάν μιά φλόγα πυρός.

    Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

 6 Σεπτεμβρίου  2013

__________________________

'Η Συχαστρία χωρίς τόν π. Κλεόπα.

'Η Συχαστρία χωρίς τόν π. Κλεόπα.

'Η Συχαστρία χωρίς τόν π. Κλεόπα

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Στήν περίοδο τοῦ διωγμοῦ, στό Μοναστήρι Συχαστρία οἱ 'Ακολουθίες ἐγένοντο μέ δυσκολία ἐξ αἰτίας ἐλλείψεως λειτουργῶν. Οἱ Πνευματικοί ἦσαν ἐλάχιστοι, οἱ Πιστοί ἤρχοντο στό Μοναστήρι μέ ἀόριστους φόβους, ἐνῶ οἱ νέοι πού ἐπιθυμοῦσαν νά παραμείνουν, ἐγένοντο δεκτοί μόνο ὡς ἐργάτες μέ λαϊκά ροῦχα.
'Η ἀπουσία τοῦ π. Κλεόπα καί τοῦ π. 'Ιωήλ ἐδυσκόλευσαν ἀκόμη περισσότερο τήν πνευματική ζωή. Τότε ὅλες οἱ θλίψεις καί συμφορές συγκεντρώθηκαν στούς ὤμους τοῦ γέροντος Πνευματικοῦ π. Παϊσίου.
Περισσότερο ἀπό ὅλους, ἡ πανοσιότης του ἐξωμολογοῦσε ἡμέρα καί νύκτα τούς Μοναχούς καί λαϊκούς& παρηγοροῦσε, ἐνίσχυε, ἔδινε ἐλπίδα σέ ὅλους, παρακαλώντας τόν Θεό μέ πίστι.
῞Ολοι ἐρωτοῦσαν γιά  τόν π. Κλεόπα καί τόν ἐμννημόνευον στίς προσευχές τους.
῞Ολοι ἐπιθυμοῦσαν νά τόν ἰδοῦν καί νά χαροῦν ἀκούοντας τούς ὡραίους λόγους του, ἀλλά κανείς δέν ἐγνώριζε ποῦ εὑρίσκεται συγκεκριμένα καί ἀπό ποιόν τόπο στέλλει τίς προσευχές του στόν Θεό. ῞Ομως ὅλοι αἰσθάνοντο μυστικά μέσα τους τήν δύναμι τῶν προσευχῶν του. Κι αὐτή ἡ πεποίθησις ἔδινε ἐλπίδα σέ ὅλους ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα θά ἐπιστρέψη στά πνευματικά του παιδιά.
'Ο νέος ἡγούμενος τῆς Συχαστρίας, ὁ π. Καλλιόπιος 'Απέτρι εἶχε τοποθετηθῆ μέ τήν Θεία Πρόνοια νά διευθύνη αὐτή τήν 'Αδελφότητα. Αὐτός ἦτο μαθητής τοῦ π. Κλεόπα, μέ τόν ὁποῖον εἶχαν μείνει μαζί καί στό Μοναστήρι Σλάτινα. 'Ανέκαθεν ἦτο ἕνας πατήρ δυναμικός, τολμηρός, ζηλωτής γιά τά ἐκκλησιαστικά πράγματα καί καλωσυνᾶτος.
῞Ολες αὐτές οἱ ἀρετές μαζί μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, τόν ἐβοήθησαν νά κρατήση στόν ἴδιο ζῆλο καί τάξι τήν 'Αδελφότητα τῆς Συχαστρίας ἐπί 12 χρόνια.
Οἱ 'Ακολουθίες ἐγένοντο ἀπρόσκοπτα ὅπως καί στό παρελθόν, ἀκούετο τό κήρυγμα, οἱ Πιστοί ἤρχοντο ἀρκετοί ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν καί ἡ ἄσχημη κατάστασις τῶν ἐτῶν 1959-1962 ἐβελτιώθηκε μετά τό 1963.
῎Ετσι ἠμποροῦμε νά λέγωμε μαζί μέ τόν Προφήτη Δαβίδ: «Τίς Θεός μέγας, ὡς ὁ Θεός ἡμῶν; Σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος!»

   Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

9 Σεπτεμβρίου  2013

Τά δάκρυα τῆς Μοναχῆς 'Αγάθης

Τά δάκρυα τῆς Μοναχῆς 'Αγάθης

 Τά δάκρυα τῆς Μοναχῆς 'Αγάθης

    Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῏Ηλθε τό καλοκαίρι τοῦ 1964. Τά γεγονότα τοῦ κόσμου διεξάγοντο μέ καλές προοπτικές γιά τήν 'Εκκλησία. Οἱ ἄνθρωποι ἐπανέκτησαν τίς ἐλπίδες τους γιά τό αὔριον. Τά Μοναστήρια, τά φρούρια αὐτά τῆς δισχιλιετοῦς 'Ορθοδοξίας μας, προσηύχοντο σταθερά γιά τήν νίκη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.
 Οἱ ἐκκλησίες ἦταν ὅλες γεμᾶτες ἀπό Πιστούς, τά προσκυνήματα στά Μοναστήρια πολλαπλασιάσθηκαν, ἐνῶ ὁ Θεός ἔδειχνε τό Πρόσωπό Του σ' ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς.
'Ερχόμουν ἀπό τήν πόλι Τίργκου Νεάμτς γιά τό Μοναστήρι Συχαστρία, μέσῳ τῆς Μονῆς  Παλαιά 'Αγαπία. ῎Ηθελα νά παρηγορήσω λίγο τήν μητέρα τοῦ π. Κλεόπα καί νά τῆς φέρω κάτι ἀπό τά ἀναγκαῖα.
῞Οταν ἔφθασα στήν πύλη τῆς Μονῆς, ἡ γερόντισσα 'Αγάθη περίμενε νά ἔλθη κάποιος προσκυνητής γιά νά ὁμιλήση μαζί του. ῞Οταν ἔμπαινε κάποιος στήν αὐλή τῆς Μονῆς, ἡ Γερόντισσα, χωρίς νά τόν γνωρίζει, τόν ἐρωτοῦσε: «῎Ακουσε, παιδί μου! Δέν εἶδες τόν Κλεόπα μου; Οἱ Πιστοί τῆς ἔλεγαν: «῎Οχι, ἀδελφή, δέν τόν γνωρίζω!»
῞Οταν ἤρχοντο ἄλλοι Πιστοί νά προσκυνήσουν, ἡ Γερόντισσα τούς ἐπλησίαζε καί τούς ἐρωτοῦσε μετά δακρύων: «Μήπως εἴδατε τόν Κλεόπα μου; Καί αὐτοί τῆς ἀπαντοῦσαν: «Δέν γνωρίζομεν, ἀδελφή, ποιός εἶναι. Δέν τόν εἴδαμε!» Τότε ἡ Γερόντισσα στενάζοντας, ἐσκούπιζε τά δάκρυά της πηγαίνοντας κἄπου πιό πέρα.
Κατανοώντας τόν μεγάλο πόνο της, τήν ἐπλησίασα καί τῆς ἔδωσα λίγα δωράκια καί τῆς εἶπα μέ πραότητα:«Γερόντισσα 'Αγάθη, μήν ἐρωτᾶς τούς ἀνθρώπους ποῦ εἶναι ὁ π. Κλεόπας, διότι αὐτοί δέν γνωρίζουν ποῦ αὐτός εὑρίσκεται!
Τότε ἡ Γερόντισσα μοῦ εἶπε μέ δάκρυα πόνου:
-῎Εε, πάτερ 'Ιωαννίκιε, δέν ἤσουν ποτέ μητέρα!. . .
Τά λόγια της μ' ἐγέμισαν τά μάγουλα δάκρυα καί, ἀφοῦ ἐπροσκύνησα στήν ἐκκλησία, τῆς εἶπα:
-῎Αφησε τά δάκρυα, γερόντισσα  'Αγάθη, διότι ὁ π. Κλεόπας σέ λίγο καιρό θά ἔλθη στήν Συχαστρία! Μετά ἀνεχώρησα μέσῳ τῶν βουνῶν γιά τό Μοναστήρι μου.
Τήν δεύτερη ἡμέρα τό ἀπόγευμα ἡ γερόντισσα 'Αγάθη, κυριευμένη ἀπό πόθο νά ἰδῆ τόν υἱόν της, ἐπῆρε τό ραβδί στό χέρι καί, χωρίς νά εἰπῆ τόποτε σέ κανέναν, ἐξεκίνησε μέσῳ τοῦ βουνοῦ γιά τήν Συχαστρία. 'Αλλά μόνη της καί στήν ἡλικία τῶν 88 ἐτῶν ἔχασε τό μονοπάτι μέσα στό δάσος καί τό βράδυ συνάντησε ἕνα ἄνθρωπο καί τήν ἔφερε σέ ἕνα ὀρεινό καταφύγιο.
 Δέν ἐγνώριζε ὅμως ἀπό ἐκεῖ οὔτε νά ὑπάγη πρός τήν Συχαστρία, οὔτε νά ἐπιστρέψη ὀπίσω στήν Μονή της. 'Εργάτες τοῦ Καταφυγίου τῆς ἔδωσαν ἕνα δωμάτιο νά ξεκουρασθῆ τήν νύκτα. 'Εκείνη τήν ὥρα οἱ καμπάνες τῆς Μονῆς 'Αγαπία ἐκτυποῦσαν ἀκατάπαυστα καί ὅλες οἱ Μοναχές τήν ἀναζητοῦσαν στό δάσος. Μόλις τήν δεύτερη ἡμέρα τό ἀπόγευμα τήν εὑρῆκαν καί τήν ἐρώτησαν:
-Πῶς ἔφθασες ἐδῶ, ἀδελφή 'Αγάθη;
-῎Ηθελα νά ὑπάγω στήν Συχαστρία, νά ἰδῶ ἐάν ἦλθε ὁ Κλεόπας μου! 'Αλλά χάθηκα. Μέ ὡδήγησε ἕνας ἄνθρωπος σ' αὐτό τό Καταφύγιο καί δέν ἤξερα κατόπιν ποῦ νά ὑπάγω.
-῎Ελα νά σέ ὁδηγήσουμε ἐμεῖς, ἀδελφή 'Αγάθη!
Φθάνοντας στήν Συχαστρία, ἡ ἀδελφή 'Αγάθη, ἐπροσκύνησε τούς τάφους τῶν κοιμηθέντων παιδιῶν της Βασιλείου καί Γερασίμου καί, ἀφοῦ ἔκλαυσε μόνη της ἀρκετά, σηκώθηκε, ἐφίλησε τόν σταυρό, ἐπροσκύνησε τήν ἐκκλησία καί εἶπε στίς 'Αδελφές:
-'Από τώρα πιά ἠμπορῶ νά ἀποθάνω! 'Αλλά δέν μέ ἀφήνετε νά μείνω ἐδῶ;
-῎Οχι, ἀδελφή 'Αγάθη! ῎Αϊντε νά πᾶμε ὀπίσω στήν Μονή μας.
-῎Αϊντε νά πηγαίνουμε. . .

   Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις 

'Η πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Α').

'Η πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Α').

 Ἡ πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Α')

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Η εἴδησις ἐπιστροφῆς του στήν Συχαστρία διαδόθηκε σέ ὀλίγες ἡμέρες σέ ὁλόκληρη τήν Χώρα. Σιγά-σιγά ἤρχισαν πάλι νά ἐπισκέπτωνται τήν Μονή ὁμάδες-ὁμάδες Πιστῶν ἀπό παντοῦ ζητῶντας συμβουλές καί τήν εὐλογία τοῦ μεγάλου Στάρετς.
῎Ετσι ἄρχισε  καί πάλι ὁ π. Κλεόπας νά παρηγορῆ τόν λαό τοῦ Θεοῦ, νά κηρύττη καθημερινά λόγους ψυχωφελεῖς, νά ἐξομολογῆ καί νά ἑλκύει πολλούς στόν ζυγό τοῦ Χριστοῦ διά τῆ προσευχῆς καί τῶν λόγων του. Κάθε ἡμέρα ἤρχοντο στό κελλί του δεκάδες καί ἑκατοντάδες ἄνθρωποι ἀπό ὅλη τήν Χώρα καί κυρίως ἀπό τό ἐξωτερικό.
'Εδῶ ἤκουον τήν συμβουλή καί τά ἐνθαρρυντικά λόγια τοῦ Γέροντος, ἔκαναν πνευματικές καί θεολογικές ἐρωτήσεις ἀπό τίς πιό ἁπλές μέχρι τίς πιό βαθειές καί ὁ καθένας ἐξήρχετο ἱκανοποιημένος καί χαρούμενος διότι τόν εἶδε τόν Γέροντα καί ἠξιώθη νά λάβη τήν εὐλογία του.
 ῎Ετσι, γενόμενος γνωστός σ' ὅλη τήν Χώρα, οἱ πάντες ἐδόξαζον τόν Θεό διότι τούς ἐχάρισε αὐτή τήν οὐράνια εὐλογία.
Τό πρῶτο καθῆκον τό ὁποῖον ἐζήτησε ὁ π. Κλεόπας ἀπό τούς Πιστούς ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί κοινωνικῶν τάξεων ἦτο ἡ διατήρησις μέ εὐλάβεια τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, δηλαδή ὅλα τά δόγματα καί τά Μυστήρια τῆς 'Αγίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας μας. Χωρίς τήν ἀληθινή Πίστι, δέν ἠμπορεῖ οὐδείς νά σωθῆ, ἔστω κι ἄν ἔχη ἐπιτελέσει ὅλα τά καλά ἔργα.
Κατόπιν ὁ Στάρετς ἔδινε μεγάλη σημασία στήν ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν, προτρέποντας τούς Πιστούς νά ἐξομολογοῦνται τό ὀλιγώτερο τέσσερεις φορές τό ἔτος. Τούς ἐδίδασκε τά ἑξῆς: <'Αδελφέ, ὅταν βλέπης ὅτι στό σπίτι ἀσθενεῖ ὁ πατέρας σου ἤ ἡ μητέρα σου. . . , δέν καλεῖς πρῶτα τόν γιατρό, ἀλλά καί τόν ἱερέα.
Διότι ὁ γιατρός δέν ἠμπορεῖ νά προσθέση  οὔτε ἕνα λεπτό στήν ζωή μας. Καί ἄν ἠμπορέση νά μακρύνη λίγο τήν ζωή μας, αὐτό δέν τό κάνει ἀπό τόν ἑαυτόν του. Τό πᾶν ἔγκειται στήν θέλησι τοῦ Θεοῦ! Νά καλῆς τόν ἱερέα καί νά τοῦ λέγης: «Πάτερ, ἔλα καί ἐξομολόγησε τήν πατέρα ἤ τήν μητέρα μου σύμφωνα μέ τά βιβλία τῆς 'Εκκλησίας μας». Καί ὁ ἱερεύς νά τόν ἐρωτᾶ ἐάν ἔκανε τό τάδε ἤ τάδε ἁμάρτημα, ἔτσι ἤ ἔτσι τό ἕνα καί τό ἄλλο. . .
Κατά τήν ἐξομολόγησι αὐτός πού ἐξομολογεῖται εἶναι καλό νά λέγη ὁ ἴδιος ὅλα, ὅσα ἔπραξε. Διότι καί ὅταν ἀκόμη δέν σφάλλουμε μέ τά ἔργα, σφάλλουμε ὅμως μέ τόν νοῦ, ἤ μέ τόν λόγο. Καί ὁ ἱερεύς στό τέλος τόν λύνει ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες του μέ τήν χάρι πού τοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός.
Κατόπιν ἠμπορεῖς νά καλέσης τόν γιατρό. Διότι, ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀποθάνη καθαρός καί ἐξομολογημένος, ἡ 'Εκκλησία ἠμπορεῖ νά τόν βγάλη ἀπό τήν κόλασι. 'Αλλά ἐάν δέν ἐξωμολογήθηκε καί ἔφυγε μέ βαρειά ἁμαρτήματα, δέν θά ἠμπορέση καμμία 'Ακολουθία νά τόν βγάλη ἀπό τήν κόλασι. Χωρίς εἰλικρινῆ ἐξομολόγησι δέν ὑπάρχει σωτηρία.
'Η Πανοσιότης του συνιστοῦσε στόν καθένα νά ἔχη τόν Πνευματικό του στήν ἐνορία στήν ὁποία ὑπάγεται. 'Ενῶ, ἐάν κάποιος ἐπιθυμοῦσε νά κάνη μία ἐξομολόγησι μέ κάθε λεπτομέρεια, ἠμποροῦσε νά τήν κάνη εἰδικά σέ γέροντες Πνευματικούς τῆς Μονῆς.
Σ' αὐτἠ τήν περίπτωσι οἱ Πιστοί πού ἤθελαν νά ἐξομολογηθοῦν στό Μοναστήρι, ἦσαν ὑποχρεωμένοι νά ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ ἱερέως τοῦ τόπου τους.
'Αναφέρουμε ἐδῶ ὅτι ἡ Πανοσιότης του εἶχε γιά ἐξομολόγησι, ἐκτός ἀπό τόν ἱκανό ἀριθμό Προσκυνητῶν, κἄπου 40 μοναχούς καί 'Αδελφούς τῆς 'Αδελφότητος Συχαστρία, στούς ὁποίους ἐπροστίθεντο πολλοί μοναχοί καί μοναχές ἀπό ἄλλα Μοναστήρια, καθώς καί ἔγγαμοι ἱερεῖς καί ἀρκετοί ἱεράρχες.
Μέσῳ τῆς ἐξομολογήσεως στόν π. Κλεόπα πολλοί ἀφιέρωναν τήν ζωή τους στόν Χριστό. 'Εκεῖνος ὅμως τούς ἐρωτοῦσε, ἐάν θά ἠμπορέσουν νά ἐπιτελοῦν τόν κανόνα τους καί τά ἄλλα καθήκοντα τῆς μοναχικῆς ἀσκήσεως. 'Εάν κάποιος τοῦ ὑποσχόταν ὅτι ἠμποροῦσε νά κάνη τόν κανόνα τῶν προσευχῶν του, ὁ στάρετς ἔδινε στόν κάθενα ἕνα μικρό κανόνα προσευχῶν, ἀκαλόγως τῆς ἡλικίας, τῆς δυνάμεως καί τοῦ ζήλου πού διέθεταν.
'Από τούς Χριστιανούς ζητοῦσε νά προσεύχωνται, ὅσο ἠμποροῦν περισσότερο, ὅπως μᾶς διατάζει καί ὁ ἴδιος ὁ 'Απόστολος Παῦλος: <'Αδιαλείπτως προσεύχεσθε (Α·Θεσ. 5, 17). 'Ο Στάρετς συνιστοῦσε γενικά στόν καθένα νά διαβάζη τίς πρωϊνές προσευχές τῆς 'Εκκλησίας μας καί τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου, τό βράδυ πρό τοῦ ὕπνου τήν Παράκλησι τῆς Παναγίας μέ τό καντήλι ἀναμμένο καί τίς ὑπόλοιπες ὧρες νά λέγη τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ.

 Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις 

19  Σεπτεμβρίου  2013

__________________________

Ἡ πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Β').

Ἡ πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Β').

  Ἡ πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Β')

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῞Ομως περισσότερο ἀπ' ὅλους προσηύχετο ὁ ἴδιος γιά τήν 'Εκκλησία, τούς Πιστούς, τούς περιπεσόντας σέ βαρειά ἁμαρτήματα, τούς ἀσθενεῖς καί τούς δοκιμασμένους ἀπό συμφορές τοῦ βίου.
῎Ετσι, οἱ προσευχές τοῦ π. Κλεόπα ἐνίοτε ἐπέφεραν θαυμαστά ἀποτελέσματα, διότι ἐξεπληρώνοντο τά αἰτήματα τῶν Χριστιανῶν. Οἱ ἀσθενεῖς ἐθεραπεύοντο καί ἐπέστρεφον ἀπό τά νοσοκομεῖα ὑγιεῖς, οἱ ἐξετάσεις τῶν ἰατρῶν εἶχαν θετικό ἀποτέλεσμα καί γενικῶς ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ μέ τίς εὐχές τοῦ π. Κλεόπα ἐπήγαινε πᾶντοῦ.
Κατόπιν ζητοῦσε ἀπό τούς Πιστούς νά πηγαίνουν τακτικά στήν ἐκκλησία τίς Κυριακές ἤ σέ περίπτωσι κάποια ἀνάγκης μία φορά στίς 15 ἡμέρες. ῞Οταν δέν ἠμποροῦσαν νά πηγαίνουν, τότε νά στέλλουν κάποιον ἀπό τήν οἰκογένεια, εἴτε τόν σύζυγο εἴτε τήν σύζυγο, εἴτε τά παιδιά ἤ ἕνα ἀπ' αὐτά, τό ὁποῖον ὠνόμαζε ὁ «'Απόστολος τῆς οἰκογενείας». 'Ενῶ στό σπίτι νά διαβάζουν τά ἱερά βιβλία, νά προσεύχωνται καί νά μή τρώγουν μέχρι νά ἔλθη καί «ὁ 'Απόστολος τῆς οἰκογενείας» ἀπό τήν ἐκκλησία.
Προέτρεπε καί στήν ἐξομολόγησι: «Νά μή ἀναχωρῆ κανείς ἀπό ἐσᾶς, ἀνελέητος! 'Εάν δέν ἔχης χρήματα νά τοῦ δώσης, δῶσε του πατάτες, ἕνα καρβέλι ψωμί, ἕνα μαντήλι, δῶσε του κάτι, ἔστω καί τό παραμικρό. 'Εάν δίνης κάτι, δέν θά σοῦ φανῆ ἄσχημο νά δώσης ἄλλη φορά καί περισσότερα, διότι ἡ ἐλεημοσύνη σου φθάνει στόν Θεό σάν τήν ἀστραπή. Γιατί; Συναντῶνται δύο μεγάλες ἀρετές: 'Η ἐλεημοσύνη καί ἡ ταπείνωσις».
Συνεβούλευε τόν καθένα νά κάνη ἐλεημοσύνη στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀνάλογα μέ τήν δύναμί του, διότι αὐτός πού κάνει ἐλεημοσύνη «δανείζει» τόν Θεό καί σώζεται μέ πολλή εὐκολία. Τί μᾶς λέγει ὁ Κύριος στό 'Ιερό Εὐαγγέλιο: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματ. 5, 7).
'Ομοίως, συνιστοῦσε στούς Πιστούς νά ζοῦν πάντοτε μέ ἀγάπη καί χριστιανική ἁρμονία, σύμφωνα μέ τόν λόγο πού μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «'Εν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» ('Ιωάν. 13, 35).
Πρωταρχική καθῆκον τό ὁποῖον ζητοῦσε ἀπό  τούς πιστούς οἰκογενειάρχες τῶν χωριῶν καί τῶν πόλεων ἦτο ἡ γέννησις παιδιῶν. Σύμφωνα μέ τούς 'Ιερούς Κανόνες τῆς 'Εκκλησίας, ὁ π. Κλεόπας ἀπηγόρευε τελείως τίς ἀμβλώσεις καί τόν φόνο τῶν ἐμβρύων, διότι αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα στήν ζωή τῶν Χριστιανῶν.
 'Επίσης συνιστοῦσε στούς νέους νά ζοῦν μέ ἁγνότητα μέχρι τόν θρησκευτικό γάμο τους νά ὑπακούουν τούς ἱερεῖς καί γονεῖς τους, κατά τήν ἐντολή πού δόθηκε στόν Μωϋσῆ: «Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου ἵνα εὖ σοι γένηται καί ἵνα μακροχρόνιος γένη ἐπί τῆς» (῎Εξοδ. 20, 12).
'Ενῶ σ'αὐτούς πού ἤσχολοῦντο μέ δικαστήρια καί διαμάχες γιά ἐπίγεια πράγματα, ὁ Γέροντας τούς ζητοῦσε νά συμφιλιωθοῦν μεταξύ τους καί νά ἀκολουθοῦν τήν συμβουλή τοῦ ἱερέως των.
Στήν συνέχεια ὁ π. Κλεόπας τούς ἐδίδασκε μέ ψυχωφελεῖς λόγους ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς των ἡλικίας καί τούς ἀπαντοῦσε στά τυχόν ἐρωτήματά τους. Κατόπιν τούς εὐλογοῦσε μέ τόν Τίμιο Σταυρό, τούς ἔδινε εἰκονίτσες καί θυμίαμα καί τούς ἔστελνε μέ εἰρήνη στά σπίτια τους. 'Αφοῦ ἀνεπαύετο ὀλίγον, ἤρχοντο ἄλλες ὁμάδες Χριστιανῶν νά ζητήσουν συμβουλή καί τήν εὐλογία του.
῏Ησαν ἡμέρες, κυρίως τό καλοκαίρι, στίς ὁποῖες ὁ Πατήρ δεχόταν πολλές ὁμάδες Προσκυνητῶν ἀπό ὅλη τήν Ρουμανία μέ ἑκατοντάδες Πιστούς.
Αὐτή ἦτο ἡ μεγαλύτερη πνευματική ἱεραποστολή, τήν ὁποίαν ἔκανε ἀδιάκοπα ὁ π. Κλεόπας ἀπό τό Φθινόπωρο τοῦ 1964 μέχρι τίς 2 Δεκεμβρίου 1998, ὁπότε καί ἔδωσε τό ψυχή του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

   23 Σεπτεμβρίου  2013

__________________________