Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').

Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').



Ἡ δεύτερη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στά Βουνά (1952-1954). (Μέρος Γ').
 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Ἀκόμη ὁ π. Κλεόπας, ὅπως μοῦ ἔλεγε, εἶχε κι ἄλλον πειρασμό:
«Μιά νύκτα μετά τά μεσάνυκτα ἤμουν στήν σπηλιά μου καί εἶχα τελειώσει τήν 'Ακολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ. ῎Εφθασα στό τέλος τοῦ ὄρθρου, ὅταν ξαφνικά ἄκουσα: Μπούφ, μπούφ, μπούφ!. . . 'Ενόμιζα ὅτι ἔτρεμε ὅλη ἡ γῆ. Βγῆκα ἔξω νά ἰδῶ τί εἶναι αὐτό πού ἀκούγεται, ἀλλά, ὅταν ἄνοιξα τήν πόρτα τῆς σπηλιᾶς μου, εἶδα ἔξω ἕνα δυνατό φῶς καί μέσα σ' αὐτό χάλκινο τάνκς μέ πολλούς τροχούς.
'Απ' αὐτό κατέβηκε ἕνας ὑψηλός ἄνθρωπος μέ μεγάλα μάτια, μέ μαῦρο καί ἀγριωπό πρόσωπο καί μ' ἐρώτησε κοφτά: «Τί ζητεῖς ἐδῶ;» Τότε ἐνθυμήθηκα τί λέγουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μας.
῞Οτι, ἐάν ἔχης τά ῞Αγια Μυστήρια, ἔχεις τόν Χριστό ὁλοζώντανο! Εἶχα τόν ῞Αγιο ῎Αρτο στήν κουφάλα ἑνός ἐλάτου μέσα στήν σπηλιά μου. ῞Οταν εἶδα αὐτή τήν δαιμονική σκηνή, μπῆκα γρήγορα μέσα, ἐπῆρα στά χέρια μου τά ῞Αγια Δῶρα καί μόνο μέ αὐτά εἶπα: «Κύριε 'Ιησοῦ Χριστέ, μή μέ ἐγκαταλείπης!»
Νά ἰδῆς ἐσύ τί προσευχή κάνεις, ὅταν βλέπης τόν δράκοντα στήν πόρτα σου! ῞Οταν ἐκύτταξα πάλιν ἔξω, εἶδα ὅτι ἀπεμακρύνοντο μέ τήν δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Δίπλα στήν σπηλιά μου ἦτο μία βαθειά χαράδρα ὅπου ἔπεσε μέσα σ' αὐτή τό ἀκάθαρτο ἐκεῖνο πνεῦμα. 'Αλλά πῶς ἔπεσε; ῞Οταν ἔφθασε στό χεῖλος τῆς χαράδρας ἔκαμε τρεῖς κύκλους γύρω ἀπό τόν ἑαυτό του μαζί μέ τό τάνκς  καί μετά ἔπεσε καί ἔκανε δυνατό κρότο. Αὐτός ὁ κρότος ἀκουγόταν στά αὐτιά μου μέχρι τήν ἄλλη νύκτα, δηλαδή ἐπί 24 ὧρες».
Μιά ἄλλη φορά, ὅταν ἦτο ὁ π. Κλεόπας μέσα στήν σπηλιά του, ἄκουσε πάλι θόρυβο. Κι ὅταν ἐξῆλθε ἔξω, γινόταν ἕνας ἀληθινός πόλεμος. ῎Εβλεπε τάνκς νά ἔρχωνται πρός τό μέρος του, στρατιῶτας ἁρματωμένους νά τρέχουν καί τοῦ φαινόταν ὅτι ὅλο τό στράτευμα προσπαθοῦσε νά τόν συλλάβη. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε τήν προσευχή καί ὅλη αὐτή ἡ δαιμονική φαντασία ἐξαφανίσθηκε.
Μᾶς ἐδιηγήθηκε καί ὁ π. 'Αρσένιος ἕνα συμβάν πού ἔζησε στήν ἔρημο μέ τόν π. Κλεόπα: Κάποτε μᾶς ἔπιασε μιά μεγάλη βροχή στό δάσος, ὄχι πολύ ψηλά, ἀλλά μακριά ἀπό τήν σπηλιά. 'Ο π. Κλεόπας εἶχε σταθῆ σ' ἕνα μέρος κι ἐγώ σέ ἄλλο 'Αναζητούσαμε συστάδες ἀπό πυκνά δένδρα καί θάμνους νά φυλαχθοῦμε. 'Εκεῖνος ἐπέμενε, εὑρισκόμενος κάτω ἀπό κλαδιά νά ἔλθω κι ἐγώ κοντά του. Μέχρις ἐκεῖ ἦτο ἡ ἀπόστασις 30 μέτρα. 'Εγώ τοῦ ἔλεγα ὅτι ἡ ἰδική μου τοποθεσία εἶναι καλλίτερη, ἐνῶ αὐτός μοῦ ἔλεγε ὅτι ἦτο ἡ ἰδική του. Τότε ἐσκέφθηκα: «῎Οχι, στάσου λίγο! Γιατί νά μή ἀκούσω  τόν π. Κλεόπα!»῎Εφυγα ἀπό ἐκεῖ καί ἀμέσως κατωλίσθησε ἐκεῖνος ὁ τόπος πού ἐστεκόμουν. 'Εθαύμασα! 'Ιδού τί σημαίνει ὑπακοή!»
Τόν χειμῶνα τοῦ 1953 τό κρῦο ἦτο πολύ δυνατό.
'Ο π. Κλεόπας εἶχε προσκληθῆ ἀπό Χριστιανούς ἀπομονωμένων σπιτιῶν τοῦ δάσους, ὅπου τούς παρηγοροῦσε μέ πνευματικές ἱστορίες. Μία οἰκοδέσποινα τόν ἐρώτησε: «Πάτερ, ἔχω ἕνα ἀνεψιό. Νά ἔλθη κι αὐτός; «Ναί, νά ἔλθη».
Μετά ἀπό λίγη ὥρα πάλι τοῦ ἔλεγε: «Πάτερ, ἔχω μία ἀνεψιά. Νά ἔλθη κι αὐτή νά ἀκούση τά λόγια σας; «Ναί, νά ἔλθη καί αὐτή!» 'Αλλά παρατήρησε ὁ Πατήρ ὅτι συγκεντρώθηκαν πάρα πολλοί. Τότε ἄφησε ἕνα σημείωμα στό τραπέζι, στό ὁποῖον ἔγραφε: «'Εγώ ἀνεχώρησα. Συγχωρέστε με!» Καί ἔφευγε γιά τό δάσος.

    Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
28 Αὐγούστου  2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου