Τό μακάριο τέλος τοῦ π. Κλεόπα. Γέροντος Κλεόπα Ἡλίε
Τό μακάριο τέλος τοῦ π. Κλεόπα
Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε
Τήν Κυριακή, 29 Νοεμβρίου, παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ 'Αποστόλου 'Ανδρέου, πάλι περικυκλώθηκε ἀπό ἀνθρώπους. Τούς ὡμιλοῦσε θερμά, σύντομα καί μέ πολλή πραότητα. Μερικοί ἤρχοντο, ἄλλοι ἔφευγαν, ἐνῶ οἱ μαθηταί του ἐφρόντιζαν γιά ὅλα.
Στίς 11, 30 ἦλθε ἕνας ἀδελφός στήν Πανοσιότητά του γιά νά πάρη εὐλογία γιά τήν κουρά του σέ μοναχό, λέγοντάς του:
-Εὐλόγησέ με, πανοσιώτατε πάτερ Κλεόπα, διότι τό βράδυ στήν 'Ακολουθία γίνομαι μοναχός!
'Αφοῦ τόν εὐλόγησε κι ἔβαλε τό χέρι στό κεφάλι τοῦ ὑποψηφίου, ὁ 'Αδελφός ἐζήτησε ἕνα πνευματικό λόγο γιά τήν εἴσοδό του στόν μοναχισμό. Τότε ὁ στάρετς τοῦ εἶπε:
-'Από τώρα δέν θά ἔχης πατέρα, δέν θά ἔχης μητέρα, οὔτε ἀκόμη ἀδελφούς, οὔτε πλέον συγγενεῖς, οὔτε φίλους, οὔτε ἀκόμη συμπατριῶτες, δέν θά ἔχης σπίτι, δέν θά ἔχης τίποτε! Μόνο τόν Χριστό!
-Πάτερ, τοῦ εἶπε ὁ μαθητής, ἐάν εὕρης παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐνθυμήσου κι ἐμένα στίς ἅγιες προσευχές σου!
-Τό ἔλεος τῆς Παναγίας μας νά εἶναι πάντοτε μαζί μας!
Στίς 4 ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα ἦλθε ἕνας ἀδελφός νά ζητήση εὐλογία γιά νά γίνη μοναχός, ἀλλά ὁ Πατήρ, δέν τοῦ εἶπε τίποτε καί μόνο ἔβαλε τό χέρι στό κεφάλι τοῦ νεαροῦ ὑποψηφίου.
῎Ετσι, ἀρχίζοντας ἀπό τήν Κυριακή, ὥρα 4 τό ἀπόγευμα, ὁ π. Κλεόπας δέν ἀπαντοῦσε πάλι στίς ἐρωτήσεις τῶν μαθητῶν του καί παρέμενε ἀκίνητος μέ τά μάτια χαμηλωμένα ἐπάνω στό σκαμνί πού ἐκάθοντο αὐτοί πού ἐξωμιολογοῦσε, ὡσάν νά εἶχε ἁρπαγῆ περισσότερο ἀπό 11 ὧρες.
Τήν Δευτέρα τό πρωῒ στίς 10, 30 ὁ Γέροντας ἐξύπνησε σάν ἀπό ἕνα βαθύ ὕπνο, εὐδιάθετος καί ψυχικά χαρούμενος. Κατόπιν ἐζήτησε κάτι νά φάγη, λέγοντας: «Εἴδατε κάποιον μοναχό νά τρώγη αὐτή τήν ὥρα;»
Τήν Δευτέρα 30 Νοεμβρίου καί τήν 1ην Δεκεμβρίου ὁ Πατήρ στάθηκε μέ τούς Πιστούς καί τούς ἔδινε συμβουλές, ὡς συνήθως. Τήν Δευτέρα τό ἀπόγευμα, κατά τρόπο ἀσυνήθη, ἄρχισε νά διαβάζη τίς πρωϊνές προσευχές, ἐνῶ ὁ μαθητής του τοῦ εἶπε: «Γέροντα, τώρα εἶναι βράδυ. Τίς προσευχές αὐτές νά τίς διαβάσης αὔριο τό πρωῒ!» Τότε ὁ Πατήρ τοῦ ἀπήντησε: «Διαβάζω τώρα, διότι αὔριο πηγαίνω στούς 'Αδελφούς μου!» Οἱ ὑποτακτικοί τό ἄκουσαν αὐτό, ὡς συνήθως, μέ δυσπιστία».
Τήν τρίτη τό βράδυ σηκώθηκε ἀργά, παρουσιάζοντας σημεῖα ὑπερβολικῆς ἐξαντλήσεως. Στίς 2, 20 τῆς Τετάρτης τό πρωῒ ὁ μαθητής του ἄκουσε τόν Γέροντα νά ἀναπνέη ἀργά. ῞Οταν τόν ἐπλησίασε ἀνέπνευσε βαθειά καί παρέδωσε τήν ψυχή του τά χέρια τοῦ Χριστοῦ.
'Αμέσως συγκεντρώθηκαν οἱ Πατέρες μαζί μέ τόν 'Ηγούμενο καί προετοίμασαν τά ἀναγκαῖα γιά τήν κηδεία του. Κατόπιν τό ἄψυχο σῶμα τοῦ π. Κλεόπα τό κατέβασαν ἀπό τό κελλί αὐτό, ὑπό τήν κροῦσι τῶν καμπάνων, στήν παλαιά ἐκκλησία τῆς Μονῆς, ὅπου ἀγρύπνησαν ὅλοι οἱ ἱερεῖς καί μοναχοί καί πολλοί Χριστιανοί πού ἦλθαν ἀπό κάθε γωνιά τῆς Χώρας.
'Η εἴδησις ἀναχωρήσεως τοῦ π. Κλεόπα γιά τήν αἰωνιότητα διαδόθηκε ἀστραπιαῖα σ' ὁλόκληρη τήν Ρουμανία καί στό 'Εξωτερικό. Κατά τίς ἡμέρες τῆς κηδείας τοῦ μεγάλου στάρετς π. Κλεόπα ἤρχοντο χιλιάδες Χριστιανοί γιά νά παραμείνουν κοντά του ἔστω γιά λίγο γιά τελευταία φορά, ἐνῶ στήν ἐκκλησλία, ὅπου εἶχε τοποθετηθῆ οἱ Μοναχοί ἐδιάβαζαν ἀνελλειπῶς τό Ψαλτήριο.
῎Ετσι ἔζησε καί ἀγωνίσθηκε καί ἐτελειώθηκε ὁ μεγάλος Πνευματικός καί Διδάσκαλος τῶν Ρουμανικῶν Μοναστηριῶν μας καί ὅλων τῶν Πιστῶν τῆς Πατρίδος μας, ὁ π. Κλεόπας 'Ηλίε, τόν ὁποῖον ἔκλαυσαν ὅλοι οἱ Πατέρες καί οἱ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι τόν εἶχαν σάν μία ἄσβεστη λαμπάδα στήν ζωή τους, ὡς Πατέρα, Πνευματικό καί Διδάσκαλο.
'Η Κηδεία τοῦ π. Κλεόπα
'Επί τρεῖς ἡμέρες καί τρεῖς νύκτες ὁλόκληρο τό Μοναστήρι καί πλῆθος Χριστιανῶν προσηύχοντο γιά τήν ἀνάπαυσι τῆς ψυχῆς τοῦ Πνευματικοῦ των Πατρός.
'Η κηδεία του ἀποφασίσθηκε νά γίνη τό Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου. Θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἐφαίνετο ὅτι ἦτο ἐκείνη ἡ ἡμέρα, διότι ἦτο ἡλιόλουστη, ζεστή καί φωτεινή, πρᾶγμα σπάνιο στό κλῖμα τῆς Πατρίδος μας.
'Η Θεία Λειτουργία ἐπετελέσθηκε μέ μία συνοδεία ἁγίων ἀρχιερέων μέ ἐπικεφαλῆς τόν Μητροπολίτη Μολδαβίας καί 'Ιασίου Σεβ. Δανιήλ, τόν Σεβ. Κλούζ κ. Βαρθολομαῖο, τόν Θεοφ. 'Επίσκοπο 'Οράντεα κ. 'Ιωάννη, τόν Θεοφ. Κάτω Δουνάβεως κ. Κασσιανό, τόν Θεοφ. Χούς κ. 'Ιωακείμ,, τόν βοηθό τοῦ Σεβ, Μολδαβίας Θεοφ. 'Επίσκοπο κ. Καλλίνικο, τόν βοηθό 'Επίσκοπο τοῦ Μητροπολίτου Τρανσυλβανίας κ. Βησσαρίωνα καί τόν Θεοφ. 'Επίσκοπο Σουτσεάβας κ. Γεράσιμο.
Μετά τήν Θεία Λειτουργία στήν αὐλή τῆς Μονῆς ἄρχισε ἡ 'Ακολουθία τῆς Κηδείας ἀπό τούς ἰδίους 'Αρχιερεῖς. Στήν Κηδεία συμμετεῖχαν καί πολλοί 'Ηγούμενοι, ἱερομόναχοι, ἱερεῖς περικυκλωμένοι ἀπό δεκάδες χιλιάδες Χριστιανῶν μας. 'Ο προαύλιος χῶρος τῆς Μονῆς, οἱ γύρω λόφοι, ὁ δρόμος γιά τό Κοιμητήριο ἦσαν κατάμεστοι ἀπό κόσμο.
Μετά τήν κηδεία οἱ περισσότεροι τῶν 'Αρχιερέων μας ὡμίλησαν γιά τόν μεταστάντα καί πρῶτος, κατά τήν τάξιν ὁ Μητροπολίτης Μολδαβίας
Οἱ ἄνθρωποι ἀπεχαιρέτισαν τόν Πνευματικό τους Πατέρα μέ δάκρυα στά μάτια. ῞Ολοι ἐπιθυμοῦσαν, ἄν ἦτο δυνατόν, νά ἀγγίξουν γιά λίγο τό χέρι τους ἐπάνω στό φέρετρο τοῦ Γέροντά τους. Οἱ καμπάνες κτυποῦσαν πένθιμα καί οἱ ἀκτῖνες τού ἡλίου ἔριχναν τό φῶς τους μέσα στό νεοσκαμμένο τάφου του, πού ἀνοίχθηκε δίπλα στόν τάφο τοῦ Πνευματικοῦ του πατρός, τοῦ π. Παϊσίου 'Ολάρου. 'Ο λαός δέν κρατήθηκε καί ἄρχισε νά ψάλλη συνεχῶς τόν ἐπινίκιον ἀναστάσιμο ῞Υμνο: Χριστός 'Ανέστη ἐκ νεκρῶν. . . >. ῞Ολοι ἐζοῦσαν ἐκείνη τήν στιγμή τόν μεγάλο πόνο τοῦ χωρισμοῦ τοῦ μεγαλυτέρου καί κορυφαίου ἐκπροσώπου τοῦ συγχρόνου 'Ορθοδόξου Μοναχισμοῦ τῆς Ρουμανίας.
Μέ τήν ἀναχώρησι τοῦ π. Κλεόπα ἀπ' αὐτή τήν ζωή, ἔκλεισε μία πλούσια μοναχική καί ἡσυχαστική περίοδος στήν Ρουμανία. Μία χρυσῆ σελίδα θά γραφῆ στήν ἱστορία τῆς 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας μας, πού ξεκίνησε καί τελείωσε στήν ἡσυχαστική Μονή Συχαστρία τῆς Μολδαβίας.
'Ελπίζουμε ὅτι ὁ π. Κλεόπας στά ἑπόμενα ἔτη, θά συγκαταριθμηθῆ ἀνάμεσα στίς μεγάλες μορφές τοῦ 'Ορθοδόξου Ρουμανικοῦ Μοναχισμοῦ μας, πού εἶναι οἱ: ῞Οσιος Παῒσιος Βελιτσικόβσκυ ἀπό τήν Μονή Νεάμτς, ὁ ὅσιος Βασίλειος ἀπό τήν Ποϊάνα Μάρου, ὁ στάρετς Γεώργιος ἀπό τήν Μονή Τσερνίκα, ὁ ὅσιος 'Ιωάννης ὁ Χοζεβίτης μέ τόπο Μετανοίας του τήν Μονή Νεάμτς, ὁ π. Παῒσιος 'Ολάρου ἀπό τήν Συχαστρία καί πολλοί ἄλλοι, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα εἶναι γραμμένα στό Βιβλίο τῆς ζωῆς πρός δόξαν τῆς Παναγίας Τριάδος.
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
10 Ὀκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου