Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959
Τό Μοναστήρι Συχαστρία στήν δεκαετία 1949-1959
Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε
π.Ἰωαννίκιος Μπάλαν
'Η μεγαλύτερη ἀρετή του, πού ἐξεδηλώνετο ἡμέρα καί νύκτα ἦτο ἡ συμμετοχή του σ' ὅλες τίς 'Ιερές 'Ακολουθίες τῆς ἐκκλησίας. Πρῶτος εἰσήρχετο καί τελευταῖος ἐξήρχετο ἀπό τήν ἐκκλησία.
Γι' αὐτό, ὅταν ἔβλεπε κάποιον Δόκιμο ἤ Μοναχό νά καθυστερῆ νά ἔλθη, τοῦ ἔλεγε: «Βιασθῆτε, ἐλᾶτε γρήγορα στήν ἐκκλησία! 'Εάν δέν ἔχετε διακόνημα σέ ὧρες 'Ακολουθιῶν μή τίς χάνετε& γι αὐτό ἤλθαμε στό Μοναστήρι».
'Η πανοσιότης του εἶχε πνευματικό πόθο γιά τίς 'Ακολουθίες περισσότερο ἀπ ὅλους τούς Δοκίμους καί Μοναχούς καί ἦτο σάν μία εἰκόνα ζωντανή γιά τόν καθένα. 'Ακόμη ἦτο καί Πνευματικός τῆς 'Αδελφότητος μαζί μέ τόν Γέροντα π. Παῒσιο 'Ολάρου, ἀφ' ὅτου ἐπέστρεψε τό 1953 ἀπό τήν Σλάτινα.
Αὐτοί οἱ δυό ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ Πατέρες ἐστόλισαν τήν πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία, διατηρῶντας την στά ἴδια μέτρα πού εὑρίσκετο καί στήν περίοδο ἡγουμενείας τοῦ π. Κλεόπα. 'Ακόμη εἶχαν συγκεντρώσει πλησίον των καί ἱκανόν ἀριθμό νέων ἐραστῶν τοῦ Χριστοῦ.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1956, ὁ π. Κλεόπας ἐπανῆλθε κι αὐτός στήν Μονή τῆς Μετανοίας του μέ τήν συνείδησίν του εἰρηνική ὅτι ἔκανε ὑπακοή, ὁπουδήποτε ἐστάλη ἀπό τήν 'Εκκλησία. 'Από ἐκείνη τήν στιγμή ἡ πνευματική ζωή στό Μοναστήρι Συχαστρία ἐνισχύεται ἀκόμη περισσότερο.
'Ο π. Κλεόπας ἐξωμολογοῦσε καί ἐδίδασκε τούς Πιστούς στό κελλί του, πού εἶναι πέντε λεπτά, πιό πάνω ἀπό τό Μοναστήρι. 'Ο π. Παῒσιος ἐξωμολογοῦσε κι ἐσυμβούλευε τά πνευματικά του παιδιά στό κελλί του πού εἶναι στό δάσος, καθ' ὅσον ὁ ἴδιος ἦτο ἐραστής τῆς σιωπῆς καί τῆς ἡσυχίας& 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ πάντοτε ἦτο παρών πρῶτα στήν ἐκκλησία καί μετά στήν ἡγουμενεία.
Αὐτοί οἱ τρεῖς προοδευμένοι στήν ἀρετή Πατέρες ἔδωσαν σημαντική ὤθησι στήν πνευματική ζωή τῆς Συχαστρίας αὐτά τά χρόνια τῆς δοκιμασίας. Τό ζωντανό παράδειγμα τοῦ καθενός ἀπ' αὐτούς προέτρεπε τά πνευματικά των παιδιά νά ἐπιτελοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά προετοιμάζωνται γιά δυσκολώτερες ἡμέρες, οἱ ὁποῖες ἤδη ἀνεφάνησαν στόν ὁρίζοντα.
'Η 'Αδελφότης τῆς Μονῆς Συχαστρίας εἶχε φθάσει τούς 80 Πατέρας καί 'Αδελφούς, πού ἦσαν ζηλωταί τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
'Η μεγαλύτερη χαρά ὅλων ἦτο ἡ καθημερινή ἐπιτέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν λοιπῶν 'Ακολουθιῶν ἀρχομένων ἀπό τό Μεσονυκτικό. Οἱ νέοι μοναχοί ἐπιτελοῦσαν τό διακόνημά τους τήν ἡμέρα καί τήν νύκτα παρευρίσκοντο στίς 'Ακολουθίες& ἐνῶ οἱ Γέροντες οὐδέποτε ἀπουσίαζαν ἀπό ὅλες τίς 'Ακολουθίες τοῦ νυχθημέρου.
῞Ολα ἐγένοντο μέ ἡσυχία, εἰρήνη, μέ χαρά καί ὑπακοή. ῞Ολοι ἔκαναν ὑπακοή στούς τρεῖς μεγάλους Πνευματικούς Πατέρες, τόν π. Παῒσιο, τόν π. Κλεόπα καί τόν π. 'Ιωήλ. 'Ο π. Παῒσιος τούς ἐσυμβούλευε γιά τήν ζωή τῆς ἡσυχίας, τῆς σιωπῆς καί τῆς νοερᾶς προσευχῆς. 'Ο π. Κλεόπας τούς προέτρεπε ὅλους, μοναχούς καί Λαϊκούς νά μή ξεχνοῦν τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους, νά ὑπακούουν στόν Πνευματικό τους καί νά φυλάττουν, εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἀλάνθαστη 'Ορθόδοξο Πίστι. 'Ενῶ ὁ π. 'Ιωήλ τούς προέτρεπε νά μή ἀπουσιάζουν ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές 'Ακολουθίες.
῎Ετσι ἡ Μονή Συχαστρία εἶχε ἀναδειχθῆ ἕνα πνευματικό φρούριο τῆς 'Ορθοδοξίας στήν Ρουμανία, ἕνας τόπος προσευχῆς γιά ὅλους τούς υἱούς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί μία οἰκία πνευματικῆς ἡσυχίας καί χαρᾶς, ὅπου ὁ καθείς ἠμποροῦσε νά συναντήση εὐκολώτερα τόν Θεό.
Στόν ὁρίζοντα ὅμως δέν ἄργησε νά ἀναφανῆ μία μεγάλη φουρτοῦνα πού ἐξέσπασε ἐναντίον τῆς 'Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 'Ο ἀθεϊσμός καί οἱ αἱρέσεις ὅλων τῶν ἀποχρώσεων προετοίμαζαν μιά νέα ἐπίθεσι ἐναντίον τῆς 'Ορθοδοξίας, τήν σκληρότερη διά μέσου τῆς ἱστορίας της. Διότι αὐτή ἦτο ἀνέκαθεν ἡ πορεία τῆς 'Αποστολικῆς 'Εκκλησίας μας: Νά προχωρῆ πάντοτε διωκόμενη, πάντοτε ὑβριζομένη, ὅμως πάντοτε ζωντανή, δυνατή, νικήτρια καί δυναμένη νά σώζη τόν ἄνθρωπο.
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
2 Σεπτεμβρίου 2013
__________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου